Το βιβλίο όνειδος της Ρεπούση βρήκε τη θαλπωρή του στα βιβλιοπωλεία
Την άνοιξη του 2006, σε παρουσιάσεις του βιβλίου «Στα νεότερα και σύγχρονα χρόνια», που γίνονται από τους συγγραφείς του και το οποίο επρόκειτο να διδαχτεί στα παιδιά της ΣΤ’ Δημοτικού των ελληνικών σχολείων, σηκώνονται τα πρώτα χέρια από σχολικούς συμβούλους, οι οποίοι, περιέργως πώς, έχουν πληροφορηθεί πράγματα που, μέχρι τότε γνώριζαν μόνο η συγγραφέας Μαρία Ρεπούση και οι συνεργάτες της (Χαράς Ανδρεάδη, Αριστείδης Πουταχίδης και Αρμόδιος Τσιβάς) και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο που επιβλέπει τη δουλειά της.
Σε μία από αυτές παρουσιάσεις, ο Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος του 4ου Δημοτικού σχολείου του Κιλκίς παίρνει φεύγοντας ένα δείγμα του βιβλίου. Το ίδιο βράδυ κάθεται σπίτι του και το διαβάζει.
Όπως είπε ο ίδιος σε συνέντευξη στον ΣΚΑΪ:
«Για να χρησιμοποιήσω μια φράση του στρατηγού Μακρυγιάννη «διάβαζα και κάπνιζαν τα μάτια μου». Δεν πίστευα σε αυτά που έβλεπα. Το βιβλίο είχε ολική αποδόμηση της ιστορίας μας».
Ο Νατσιός δημοσιεύει ένα πύρινο άρθρο εναντίων του καινούριου βιβλίου στην τοπική εφημερίδα «Γνώμη του Κιλκίς». Το ίδιο βράδυ, μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή του αποφασίζει να στείλει το άρθρο του και εκτός Κιλκίς, σε κάποιες ιστοσελίδες ελληνικού ενδιαφέροντος.
Μια απ’ αυτές τις σελίδες, ήταν το «Αντίβαρο» του Ανδρέα Σταλίδη, ενός Έλληνα του Λονδίνου.
Αν και στην αρχή, η στάση του Αντίβαρου ήταν κάπως επιφυλακτική, τελικά πρωτοστατεί στις κινητοποιήσεις εναντίον της εισαγωγής του βιβλίου στα σχολεία.
Μετά την δημοσιοποίηση του περιεχομένου του βιβλίου, οι αντιδράσεις ισχυρής μερίδας της εκπαιδευτικής και πανεπιστημιακής κοινότητας, αλλά κυρίως του κόσμου, είναι έντονες.
Οι αντιδράσεις την άνοιξη του 2007 έρχονται πια από παντού.
Το υπουργείο ζητά από την Ακαδημία Αθηνών να γνωμοδοτήσει για τυχόν αλλαγές που χρειάζονται να γίνουν στο βιβλίο. Η Ακαδημία καταθέτει ένα πόρισμα στην Υπουργό Μαριέτα Γιαννάκου-Κουτσίκου, στο οποίο μιλά για σοβαρές παραλείψεις, λάθη και απροσεξίες.
Τελικά, αν και γίνονται κάποιες διορθώσεις, το βιβλίο αποσύρεται από την εκπαίδευση στα τέλη του 2007, από τον μετέπειτα Υπουργό Παιδείας Ευριπίδη Στυλιανίδη, τον οποίο η κυρία Ρεπούση κατηγόρησε για…ανευθυνότητα.
Το 2008 η κυρία Μαρία Ρεπούση (η οποία ειρήσθω εν παρόδω, αποτελεί σημαντικό πολιτικό στέλεχος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α) αποφασίζει να επανεκδώσει (εκδόσεις Βιβλιόραμα) και να βγάλει το «πόνημά της», σε «βελτιωμένη» έκδοση, στις προθήκες των βιβλιοπωλείων. Έτσι στις 10 Απριλίου 2008, σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΑ, έγινε η παρουσίαση του βιβλίου της.
Στην εκδήλωση αυτή προσκλήθηκαν να μιλήσουν, μεταξύ άλλων κι ο πρόεδρος του Συνασπισμού, Αλέκος Αλαβάνος (ο οποίος τελικά δεν προσήλθε), ενώ τον συντονισμό της παρουσίασης είχε ο δημοσιογράφος Παντελής Καψής.
Ας θυμηθούμε όμως μερικά από τα επίμαχα σημεία του βιβλίου αυτού, για το οποίο ο Γιάννης Καψής (πρώην Υπουργός Εξωτερικών και πατέρας του Παντελή Καψή) είχε δηλώσει:
Το διάβασα. Και τότε εξαγριώθηκα, γιατί δεν ήταν μόνο αντιεπιστημονικό, δεν ήταν μόνο βλακώδες, διότι ήταν πολύ χοντρή η προπαγάνδα, ήταν μια φοβερή διαστροφή.
«Χιλιάδες Έλληνες συνωστίζονται στο λιμάνι προσπαθώντας να μπουν στα πλοία και να φύγουν».
«Οι κλέφτες συγκροτούν ένοπλες ομάδες, κάνουν επιθέσεις σε εμπορικές αποστολές, σε κρατικούς αξιωματούχους, σε ταξιδιώτες, ακόμα και σε χωριά και πόλεις, αρπάζοντας χρήματα, όπλα και τρόφιμα».
Διαβάζοντας κάποιος τα παραπάνω αποσπάσματα, κατά πάσα πιθανότητα θα νομίσει ότι πρόκειται για αποσπάσματα από αποκόμματα εφημερίδων.
Στην μεν πρώτη περίπτωση θα υποθέσει ότι γίνεται αναφορά στην έξοδο των Ελλήνων και τον συνωστισμό στο λιμάνι του Πειραιά, προκειμένου να μπουν σε κάποιο πλοίο για να πάνε στους τόπους καταγωγής των και να περάσουν τις διακοπές τους.
Στην δε δεύτερη περίπτωση, λογικά θα υποθέσει ότι πρόκειται για κοινές συμμορίες κακοποιών που πλιατσικολογούν.Κι όμως όχι… Καμία σχέση..
Τα παραπάνω (αυτολεξεί) αποσπάσματα προέρχονται από το βιβλίο ιστορίας που διδάσκονταν το 2007 στα Ελληνόπουλα της έκτης δημοτικού.
Ας κάνουμε όμως την αποκωδικοποίηση τώρα…
Το πρώτο απόσπασμα αναφέρεται στην Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 και πιο συγκεκριμένα στην καταστροφή και το κάψιμο της Σμύρνης. Ακόμα πιο συγκεκριμένα; Στην σφαγή δεκάδων χιλιάδων αμάχων Ελλήνων από τον τουρκικό στρατό και όχλο και τον ξεριζωμό πάνω από ενάμιση εκατομμυρίου Μικρασιατών Ελλήνων.
Όλες εκείνες οι τραγικές στιγμές και αγωνία των Ελλήνων να σωθούν, συμπυκνώνονται μέσα σε δυο γραμμές και περιγράφονται ως ένας…απλός συνωστισμός στο λιμάνι!!!
Το δεύτερο απόσπασμα αφορά τους «Κλέφτες», αυτή την ομάδα πολεμιστών κατά την περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης, που εδώ οι συγγραφείς του βιβλίου τους εξομοιώνουν σχεδόν με κοινά κλεφτρόνια, υποκείμενα του κοινού ποινικού δικαίου (προσέξτε ότι το κ στην λέξη «κλέφτες» δεν είναι κεφαλαίο) που λεηλατούν την περιουσία των….κρατικών αξιωματούχων. Δηλαδή των σουλτάνων, των πασάδων, των αγάδων, των μπέηδων και όλου του συναφιού στο οποίο είναι υποδουλωμένο το ελληνικό έθνος!!!
Ναι! Ήταν να το δούμε κι αυτό…
Επιπροσθέτως;
«Μορφή ένοπλης αντίστασης θεωρείται και η δράση των κλεφτών.»
Με άλλα λόγια, η αντίσταση και ο αγώνας των Κλεφτών δεν θεωρούνται πλέον δεδομένα, αλλά κατά κάποιον τρόπο είναι και αμφισβητήσιμα!
Πάμε γι’ άλλα; Φύγαμε!
«Ιερά Συμμαχία: Συμμαχία που δημιουργείται το 1814, μεταξύ της Αυστρίας, Ρωσίας, Πρωσίας, Αγγλίας και Γαλλίας, με στόχο τη διατήρηση της τάξης και των συνόρων μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών»
Το ότι η Ιερή Συμμαχία δημιουργήθηκε το 1815 και όχι το 1814, ας το θεωρήσουμε τυπογραφικό λάθος. Το ότι αυτό το έκτρωμα λίγο εώς πολύ εμφανίζεται ως ο…Ο.Η.Ε. της εποχής σαν τι να το θεωρήσουμε;;;
Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι αποστολή αυτής της «Ιερής Συμμαχίας» ήταν η καταστολή με κάθε τρόπο των κατά τόπους επαναστατικών και απελευθερωτικών κινημάτων (μεταξύ των οποίων και του ελληνικού απελευθερωτικού αγώνα).
Έχουμε χάσει κάποια επεισόδια μήπως;
«Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (1770-1843)
Ο Γέρος του Μοριά, η σημαντικότερη στρατιωτική φυσιογνωμία του Αγώνα.
Συμμετέχει σε πολλές στρατιωτικές επιχειρήσεις και ανακηρύσσεται Αρχιστράτηγος του Μοριά. Ηγείται, από το 1822, του σώματος των οπλαρχηγών και συμμετέχει και στην πολιτική οργάνωση του Αγώνα. »
Αυτή η…μακροσκελής αναφορά στον Αρχιστράτηγο της Ελληνικής Επανάστασης είναι σίγουρο ότι χαράχτηκε στην μνήμη κάθε μαθητή….
Περιττό να ειπωθεί βέβαια, ότι η αναφορά σε άλλους αγωνιστές της Επαναστάσης (έστω στους πιο γνωστούς) είναι το ίδιο από επιφανειακή και επιδερμική, εώς και ανύπαρκτη.
Το ωραίο της υπόθεσης είναι, ότι αμέσως μετά υπάρχει και εργασία για τους μαθητές οι οποίοι καλούνται ν’ αναλύσουν την….συμβολή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην Επανάσταση!!!
Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί όταν ρωτάει κάποιος δημοσιογράφος τους μαθητές να του πουν τι γνωρίζουν για τον Γεώργιο Καραϊσκάκη, αυτοί απαντούν πως «είναι αυτός που έφτιαξε το γήπεδο του Ολυμπιακού»…
Το παιδομάζωμα και οι Γενίτσαροι αναφέρονται ως ένας….πρωτότυπος τρόπος στρατολόγησης!!!
Η καταδίκη σε θάνατο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη από την Βαυαρική εξουσία, αποσιωπήται εντελώς…
Οι γενοκτονίες των Ποντίων και των Αρμενίων αποσιωπούνται επίσης.
Τα φοβερά γεγονότα του Σεπτεμβρίου 1955, σε βάρος των Κωνσταντινουπολιτών, δεν αναφέρονται.
Ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ μνημονεύεται ως «απελευθερωτής των Τούρκων» (από ποιους άραγε;).
Στο κεφάλαιο περί Κύπρου, γίνεται μια στεγνή αναφορά στον αγώνα της ΕΟΚΑ. Καμία αναφορά στις σφαγές και στους απαγχονισμούς της 9ης Ιουλίου 1821.
«Η ρίψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι και το Ολοκαύτωμα των Εβραίων αποτελούν από τις τραγικότερες στιγμές αυτού του πολέμου»
Μάλιστα… Αν ανέφεραν και ποιος τις έριξε αυτές τις βόμβες θα ήμασταν καλυμμένοι. Αλλά δεν…
Το ιστορικό «ΟΧΙ» του 40 έχει πάει περίπατο και αντικαταστάθηκε με μια απλή…άρνηση.
Η αγώνας και η νίκη των Ελλήνων επί των Ιταλών, μνημονεύεται ως… απλή «απομάκρυνση». Λες και κυνηγούσαμε κουνούπια…
Οι οπλαρχηγοί της Επανάστασης, αποκαλούνται «άνθρωποι των όπλων» (Ν.Β., σ.52) που «διεκδικούν την εξουσία»!!!
Το παιδομάζωμα και οι βίαιοι εξισλαμισμού, αναφέρονται ως…αναστάτωση των Ελλήνων απ’ τους Τούρκους!
«Με τη δημιουργία του ελληνικού κράτους, μεγάλο μέρος των εδαφών που θεωρούν οι Έλληνες, ελληνικά (!!!) μένουν εκτός συνόρων».
Η Μακεδονία δηλαδή και η Θράκη δεν κατοικούνταν από αρχαιοτάτων χρόνων από Έλληνες;;;
Ο ελληνικός στρατός κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, δεν απελευθερώνει, αλλά…καταλαμβάνει (!!!) εδάφη της Μακεδονίας και της Ηπείρου.
Το αφιέρωμα σ’ αυτό το «αριστούργημα» σταματά κάπου εδώ… Οι ανακρίβειες και οι μισές αλήθειες όμως συνεχίζονται…
Μπορείτε να κατεβάσετε και να διαβάσετε ολόκληρο το πρωτότυπο βιβλίο από δω.
Μην ανησυχείτε, δεν θα κουραστείτε ιδιαίτερα. Είναι μόλις…138 σελίδες!
Ναι! Ιστορία 6 αιώνων περίπου συμπυκνώνεται σε μόλις 138 σελίδες. Όσες περίπου δηλαδή έχουν και τα…Μίκυ Μάους που κρέμονται στα περίπτερα…