Πάρε-Δώσε

Ιστοχώρος ποικίλης ύλης
Ελληνική σημαία Πάρε-Δώσε

Η κατασκευή του «χριστιανικού θεού», κατά τις δύο πρώτες «οικουμενικές» συνόδους

  11/07/2018 | Σχολιασμός

Όπως το ιουδαϊκό ιερατείο εφηύρε τον «Θεό» του κατασκευάζοντας μύθους με υλικό από τους μεσοποτάμιους λαούς και δίνοντας δήθεν «θεόπνευστους» νόμους, προκειμένου να χαλιναγωγήσει και να συγκροτήσει σε ένα έθνος με μία κοινή πίστη διαφορετικούς λαούς (βλ. «Η Παλαιά Διαθήκη στο φως της κριτικής» του Γ. Κορδάτου), έτσι και ο πολυμορφικός Χριστιανισμός, σταδιακά και μέσα από ένα χάος δοξασιών, ατέρμονων αντιπαραθέσεων, πλαστογραφιών, βίας και απάτης, έφτασε στην κατασκευή του δικού του «θεού», χρησιμοποιούμενος από την πολιτική εξουσία, ώστε να δοθεί ενότητα πίστεως στην πολυεθνική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Διαβάζοντας κάποιος τις σχετικές νομοθεσίες, ή αλλιώς έδικτα, των χριστιανών αυτοκρατόρων τα οποία μάς σώζονται, μπορεί να διαπιστώσει τον ανελέητο διωγμό που υπέστη η «άλλη» γνώμη, είτε θεολογική είτε φιλοσοφική, την προσπάθεια εξάλειψης των διαφορετικών παραδόσεων χάριν του «θεόπνευστου». Απολυταρχία και θεολογικός δογματισμός, τιμωρία και αποκλεισμός της πολυφωνίας, είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της «χριστιανικής οικουμένης» που είχαν στόχο να δημιουργήσουν οι εξουσιαστές, με σκοπό να διαιωνίζουν την δήθεν θεόδοτη εξουσία τους.

Πριν προχωρήσουμε στο θέμα μας, που είναι το πώς διαμορφώθηκε ο χριστιανικός «Θεός» κατά τις δύο πρώτες «οικουμενικές» συνόδους, είναι καλό να δούμε πως ορίζεται και τι σημασία έχει η «οικουμενική σύνοδος» γενικά, κατά την ορθόδοξη θεολογία και πίστη. Αυτό θα το δούμε με βάση τις ορθόδοξες πηγές. Θα αναφερθούμε μόνο στις δύο πρώτες «οικουμενικές» συνόδους, διότι αυτές απετέλεσαν τον πυρήνα για να κτιστεί η εικόνα του «Θεού», όπως τον παρουσιάζει ο Χριστιανισμός. Όλες οι άλλες σύνοδοι, πηγάζουν από τις δύο πρώτες, όσον αφορά την θεολογία τους.

Έπειτα, θα δούμε ορισμένες από τις θεολογικές απόψεις των εκκλησιαστικών συγγραφέων μεταξύ 2ου και 3ου αιώνα, και θα κάνουμε σύγκριση με τα διαμορφωμένα πλέον δόγματα των δύο αυτών συνόδων
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Στην σκακιέρα του βιβλικού «Θεού»

  13/02/2018 | Σχολιασμός

«Και ουκ έδωκεν Κύριος ο Θεός υμίν καρδίαν ειδέναι και οφθαλμούς βλέπειν και ώτα ακούειν έως της ημέρας ταύτης» (Δευτερονόμιο, 29: 3).

«Καρδία βασιλέως εν χειρί Θεού, ου εάν θέλων νεύση εκεί έκλινεν αυτήν» (Παροιμίες, 21: 1).

«Μη έρει ο πηλός τω κεραμεί τι ποιείς;» (Ησαΐας, 45: 9).

Πρόλογος
Πολλοί μελετούν την Βίβλο ως ένα ενιαίο βιβλίο. Όμως είναι λάθος. Δεν πρόκειται περί ενός αυτοτελούς βιβλίου, αλλά περί 49 ανεξάρτητων βιβλίων, που αργότερα και σταδιακά, έγιναν ένα. Τα επιμέρους αυτά βιβλία είναι γραμμένα από πολλούς διαφορετικούς συγγραφείς, με διαφορετικές ιδέες, που έζησαν σε διαφορετικές εποχές και περιοχές. Αυτά τα κείμενα στην συνέχεια διασκευάστηκαν, αλλάχτηκαν σε πολλά σημεία, προστέθηκαν και αφαιρέθηκαν στοιχεία. Για αυτόν τον λόγο, υπάρχουν αντίθετες απόψεις, ακόμα και για τα ίδια θέματα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, πως όλα τα θεολογικά αντικρουόμενα ρεύματα εντός του Χριστιανισμού (το ένα αποκαλεί το άλλο “αιρετικό”), τόσο σήμερα όσο και στις απαρχές του, στηρίζουν την διδασκαλία τους στην Βίβλο.

Το θέμα το οποίο θα εξεταστεί στην μικρή αυτή μελέτη, αφορά τον «απόλυτο προορισμό ή προκαθορισμό». Κατά την γνώμη μου, που θα στηριχθεί σε συγκεκριμένα βιβλικά χωρία, η διδασκαλία αυτή υποστηρίζεται από κάποιους συγγραφείς της Βίβλου. Αυτό όμως προϋποθέτει ότι δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση στον άνθρωπο, ή έστω ότι ακόμα και αν υπάρχει η βούληση, δεν είναι ελεύθερη
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Γιατί η Γη δεν είναι επίπεδη και το γνωρίζουμε 2,5 χιλιάδες χρόνια τουλάχιστον

  17/12/2017 | Σχολιασμός

Σύντομος οδηγός για την επανατοποθέτηση της λογικής μας

Η αλήθεια είναι ότι μερικά πράγματα για ανθρώπους που έχουν περάσει την εγκύκλιο εκπαίδευση, δεν χρειάζονται καν εξήγηση, αλλά το φαινόμενο έχει μια έξαρση τα τελευταία δύο χρόνια και μέσα στην γενικότερη τρέλα που επικρατεί, και για να μην χρειαστεί κάποια στιγμή να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες, πρέπει να έχουμε πρόχειρα τα απλά επιχειρήματα για κάθε νέα ή παλιά χαζομάρα που εμφανίζεται.

Δεν είναι τυχαίο που την συγκεκριμένη θεώρηση της επίπεδης Γης, την έχουν κάποιοι που ταυτόχρονα είναι φανατικοί χριστιανοί ή μουσουλμάνοι. Στην Ελλάδα οι οπαδοί αυτής της ιδεοληψίας είναι συνήθως παλαιοημερολογίτες που φαντάζονται την Γη ακριβώς ή περίπου όπως την λέει η Αγία Γραφή και κανείς δεν μπορεί να τους χαλάσει το όνειρο ό,τι και να τους πει. Άρα, η παρούσα δημοσίευση δεν είναι τόσο για του “κολλημένους”, όσο σαν συλλογή γνώσεων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να υπάρχει πάντα μια σωστή απάντηση, όσο και μια καλύτερη κατανόηση της δόμησης της υλικής μας πραγματικότητας.

Η ιδεοληψία αυτή προέρχεται από την εικόνα της Γης, της Αγίας Γραφής και του Κοσμά του Ινδικοπλεύστη. Από την στιγμή όμως που υπάρχει πλήρης χαρτογράφηση της Γης, με βάση την “γνωστική ασυμφωνία”, έχουν διαμορφώσει το παλαιό μοντέλο σε νέο. Ο Ήλιος δεν χάνεται κάτω από την Γη και ξαναεμφανίζεται με την βοήθεια των αγγέλων, αλλά κάνει βόλτες πάνω από την Γη, το ίδιο και το Φεγγάρι.

Έτσι, η νέα αυτή θεωρία πάει πακέτο και με άλλες, όπως ότι η Γη είναι ακίνητη, μιλάμε δηλαδή για Γεωκεντρισμό, ότι είναι ένας τεράστιος ακίνητος δίσκος, ακτίνας τουλάχιστον 20.000 χιλιομέτρων και περιμέτρου περίπου 126.000 χιλιομέτρων*, αν πάρει κανείς το ανάπτυγμα του χάρτη που μας δείχνουν και φυσικά είναι στο κέντρο του Σύμπαντος. Ο Ήλιος και η Σελήνη βρίσκονται μάλλον σχετικά κοντά μας (πόσο όμως, κανείς δεν θα σας πει) και περιστρέφονται γύρω γύρω όπως δείχνει η εικόνα και φωτίζεται μια το ένα μέρος μια το άλλο, σαν ακίνητος δίσκος γραμμοφώνου που τον φωτίζεις κυκλικά με έναν φακό που τον μετακινείς πάνω του. Φυσικά διατείνονται ότι “δεν έχουν γίνει αποστολές στην Σελήνη και φυσικά ούτε προσσελήνωση ανθρώπων εκεί, ούτε καν δορυφόρους δεν έχουμε στείλει, ούτε ανθρώπους στο διάστημα και όλη η σχετική τεχνολογία και έρευνα, είναι ψέμα” και τελικά υπάρχει “μια τεράστια συνωμοσία του Διαβόλου για να παραπλανήσει το χριστεπώνυμο πλήθος”. Το ίδιο και για τις φωτογραφίες της Γης από δορυφόρους που “είναι φτιαχτοί από την NASA” όπως ισχυρίζονται. Για παράδειγμα, δείτε έναν τέτοιον που βρήκα πρόχειρα. Όπως βλέπετε στην εικόνα, που είναι μια πολική αζιμουθιακή προβολή με κέντρο τον Βόρειο Πόλο, περιλαμβάνει σε συνέχεια και έκταση και το Νότιο ημισφαίριο στην ίδια προβολή. Δεν υπάρχει η Ανταρκτική και γύρω γύρω από τον γήινο δίσκο υπάρχει ένας αδιάβατος τοίχος από παχύ στρώμα πάγου ύψους 50 μέτρων, που είναι αδιαπέραστος και δεν τον έχει περάσει όπως ισχυρίζονται ποτέ κανένας άνθρωπος. Το ότι οι ακτές της Ανταρκτικής φαίνονται ακόμα και σε χάρτες του Πίρι Ρέις του 16ου αιώνα, που δεν υπήρχε NASA, δεν φαίνεται να τους απασχολεί ή μπορεί να φαντάζονται ότι τους έδωσε ο ίδιος ο Βελζεβούλ
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Δοκιμασία γνώσεων: Πόσο καλά γνωρίζετε την Αγία Γραφή και τον Χριστιανισμό;

  19/02/2017 | Σχολιασμός


Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

Η «Ενότητα του Θεού», το «Ομούσιον» και ο «Μονογενής»

  17/01/2016 | Σχολιασμός

Αγία ΤριάδαΣχιζοφρένεια: Πρόκειται για μια ψυχική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από διαταραχές της αντίληψης της πραγματικότητας.

Το θέμα της φύσεως και των ιδιοτήτων του χριστιανικού θεού και τι περιλαμβάνει, είναι ένα από τα πλέον προβληματικά στην χριστιανική θεολογία. Αυτό συμβαίνει, γιατί εκ των πραγμάτων οι χριστιανοί είναι δεσμευμένοι από τις αποφάσεις των οικουμενικών συνόδων τους που έγιναν τον 4ο-8ο αιώνα. Από την άλλη, είναι δεσμευμένοι από τα μυθολογικά και αντιφατικά κείμενα της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης και κυρίως, από τον αυστηρό και υποχρεωτικό μονοθεϊσμό της Παλαιάς Διαθήκης (ούκ έσσονται έτεροι θεοί), που δεν μπορούν με τίποτα να αγνοήσουν. Πώς λοιπόν δίπλα στον ήδη υπάρχοντα θεό θα κολλήσει ένας νέος και αυτός, χωρίς να υπάρξουν προβλήματα δυ-θεΐας;

Η βάση είναι, ότι δεν μπορούν να αγνοήσουν τον Ιησού που θεωρείται και ο δημιουργός της θρησκείας και θεωρήθηκε θεός (όχι από όλους αρχικά). Επίσης, δεν μπορούν να αγνοήσουν τον Ιεχωβά, τον θεό που έχει αγαπημένο λαό τους Εβραίους, που φέρεται από κάποια κείμενα (της Καινής μόνο) ως πατέρας του Ιησού. Ο δυισμός όμως θα ήταν πρόβλημα. Σύντομα ο κάθε ένας από τους δύο θα νοηματοδοτούσε διαφορετικές καταστάσεις και αυτό δεν μπορούσαν να αφήσουν να συμβεί. Το πρόβλημα λύθηκε με την διανοητική κατασκευή ενός επιπλέον φανταστικού τριπλού “όντος” της “Αγίας Τριάδας” τον 4ο αιώνα, που αν και είναι “ένα”, τελικά είναι “τρία”, και περιλαμβάνει εκτός των “γνωστών” “δύο” και το “Πνεύμα του θεού”, μια έννοια βολική και ουδέτερη, που σαν εικόνα βρίσκεται πραγματικά ή φαντασιακά εύκολα στην Αγία Γραφή. Το φανταστικό αυτό τριπλό “ον”, επιβλήθηκε σαν αδιαμφισβήτητο επίσημο και κρατικό δόγμα διά της βίας σε όλη την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, επικουρούμενου και του υποχρεωτικού νηπιοβαπτισμού, και αναγράφεται 17 αιώνες μετά ακόμα και στο σύγχρονο (2016) ελληνικό σύνταγμα, δίνοντάς του “ισχύ”, τα αποτελέσματα της οποίας είναι ορατά διαχρονικά.

Επιπλέον, αποφασίστηκε ότι η “έννοια” αυτή της “Αγίας Τριάδας” περιλαμβάνει μια τόσο αποκλειστικά δεμένη σύζευξη των δύο συν “ένα” “θεών” ώστε να μην θεωρούνται σαν τρεις διαφορετικές οντότητες, αλλά με την ασαφή χριστιανική ορολογία τρία “πρόσωπα” ή και τρεις “υποστάσεις” (μην ξεχνάτε, δεσμεύονται από τον ανθρωπομορφισμό του: “καὶ εἶπεν ὁ Θεός• ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν” [Γένεσις, 1: 26]), αλλά τελικά να είναι ή να θεωρείται σαν μόνο ένας θεός, μία ουσία, με κοινή βούληση και ενέργεια ανάμεσα στα 3 μέλη του(!), ώστε να εξασφαλίσουν (ποιοί; οι άνθρωποι, ερήμην για τους υποτιθέμενους θεούς τους δηλαδή) ότι δεν θα νοηματοδοτούν διαφορετικές καταστάσεις, και δεν θα έρθουν ποτέ σε σύγκρουση, ενώ ταυτόχρονα αν και είναι αρκετοί, τρεις δηλαδή, έχουμε…μονοθεϊσμό!

Επειδή η κατανόηση μιας τέτοιας διανοητικής ακροβασίας ήταν και είναι δύσκολη έως αδύνατη, δημιουργήθηκαν χιλιάδες αιρέσεις και προβλήματα στην Εκκλησία, αλλά και το χειρότερο και στο ίδιο το κράτος που την θεράπαινε, το ρωμαϊκό–βυζαντινό. Διότι όποιος δεν μπορούσε να καταλάβει την αδιανόητη και παράλογη ιδεοληψία αυτή, ακριβώς όπως την όρισαν οι “πατέρες” της τον 4ο αιώνα, εθεωρείτο “αιρετικός” και κυνηγιόταν μέχρι εξαφανίσεως ή της απόλυτής του φίμωσης.

Οι πρώτες διαμάχες άρχισαν νωρίς πριν ακόμα η Εκκλησία γίνει εξουσία. Όταν όμως ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος τούς κάλεσε με έξοδα του κράτους να σταματήσουν οι έριδες (κυρίως με τους αρειανιστές) και να συμφωνήσουν, έπρεπε να βγει μια καθολική θέση που θα ήταν σεβαστή και από την κρατική εξουσία. Αυτό σήμαινε ότι αυτοί που θα είχαν την “σωστή” (τελικά) τοποθέτηση από την αρχή, θα ήταν και οι ευνοούμενοι της εξουσίας. Για τον λόγο αυτό και οι περισσότεροι δεν είχαν απόλυτα ξεκαθαρισμένη θέση και επαμφοτέριζαν, αφού τελικά η διαμάχη ήταν για την εξουσία. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν ότι ο ίδιος ο Κωνσταντίνος επέβαλε τον όρο “ομοούσιον” όπως αναφέρει ο Κ. Ντέσνερ, κάτι που δεν ήταν στις μέχρι τότε προτάσεις.

Ας δούμε τι λένε σήμερα για το “ον” αυτό οι χριστιανοί σε δύο ενδεικτικά κείμενα:
Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »

 
Εναλλαγή σε εμφάνιση φορητής συσκευής