Ανέκδοτο – Ο Λένιν κι ο Θεός

Αφού έφερε εις πέρας τη Ρωσική Επανάσταση, κατάργησε τις ταξικές διακρίσεις και αφιέρωσε όλη τη ζωή του στον κομμουνισμό, ο Λένιν τελικά πεθαίνει.
Επειδή είναι άθεος και είχε καταδιώξει τους θρησκευόμενους, καταδικάζεται να πάει στην Κόλαση.

Φθάνοντας εκεί διαπιστώνει ότι η κατάσταση είναι χειρότερη κι από τη Γη: οι καταδικασμένοι υποβάλλονται σε απίστευτα βασανιστήρια, τα τρόφιμα δεν επαρκούν για όλους, οι δαίμονες δεν είναι οργανωμένοι, ο Σατανάς συμπεριφέρεται ως απολυταρχικός μονάρχης, χωρίς να δείχνει τον παραμικρό σεβασμό για τους αλλήλους του ή για τις ψυχές που υποφέρουν το αιώνιο μαρτύριο.

Αγανακτισμένος ο Λένιν παίρνει την κατάσταση στα χέρια του: διοργανώνει πορείες και συλλαλητήρια, δημιουργεί συνδικάτα με δυσαρεστημένους δαίμονες, υποκινεί εξεγέρσεις.

Σύντομα η Κόλαση είναι άνω-κάτω: κανείς δεν σέβεται πια το κύρος του Σατανά, οι δαίμονες απαιτούν αύξηση μισθού, οι αίθουσες βασανιστηρίων αδειάζουν, οι αρμόδιοι να συντηρούν τα καμίνια απεργούν.

Ο Σατανάς δεν ξέρει πια τι να κάνει: πώς να κυβερνήσει άλλο το βασίλειό του αν ο επαναστάτης αυτός ανατρέπει όλους τους νόμους;

Επιδιώκει μια συνάντηση μαζί του, ο Λένιν όμως, με το πρόσχημα ότι δεν συνομιλεί με καταπιεστές, του διαμηνύει με μια λαϊκή επιτροπή ότι δεν αναγνωρίζει την εξουσία του Ανώτατου Άρχοντα.

Απελπισμένος ο Σατανάς πηγαίνει στον Παράδεισο για να μιλήσει με τον Θεό.
Σατανάς: Ρε Θεέ έχω εδώ έναν αναρχικό που μου τα’χει κάνει όλα μπάχαλο, να σου τον στείλω μετάθεση πάνω στον παράδεισο που είναι όλα ήρεμα μπας και βρούμε ησυχία να κάνουμε τη δουλειά μας;
Θεός: Άντε στειλ’ τον εδώ, αλλά μου χρωστάς χάρη.

Μετά από ένα μήνα διαμονής του Λένιν στον Παράδεισο, ο Σατανάς δεν έχει κανένα νέο του Θεού οπότε λέει να τον πάρει τηλέφωνο.
Σατανάς: Έλα ρε φίλε, τι έγινε με εκείνον που σου είχα στείλει, όλα καλά και ήρεμα;
Θεός: Πρώτον δεν είμαστε φίλοι αλλά σύντροφοι και δεύτερον δεν…υπάρχει Θεός!