Εκλογές κι…αυνανισμός – Κι όμως έχουν σχέση…
«[…]Η αποβλάκωση του “ψηφοφόρου” και η απληστία και διαφθορά που επικρατεί παντού στην Ελλάδα, προέρχονται από την λεγόμενη περιρρέουσα πολιτική και κοινωνική ατμόσφαιρα που δημιουργούν η συνεχής αντιπαράθεση των πολιτικών κομμάτων και η δημοσιογραφία της καταστροφής από τα ΜΜΕ[…]
[…]Ας μου επιτραπεί να δώσω ένα ασυνήθιστο παράδειγμα του ψυχισμού που έχει δημιουργήσει αυτή η νοσηρή κατάσταση στον Έλληνα και μας έχει παγιδεύσει σαν λαό σ’ έναν “circulus vitiosus” (φαύλο κύκλο), τον φαύλο κύκλο της αέναης αλληλοδιαδοχής μιας σχετικά σύντομης προεκλογικής, από μια μετεκλογική περίοδο. Πρόκειται για εκείνο το μικρό χρονικό διάστημα, που ο Έλληνας ξυπνάει από την καθημερινή μιζέρια και γκρίνια, και καταλαμβάνεται από μια προεκλογική “ευφορία”, όπως αυτή που ζούμε σήμερα, και η οποία, φευ, τελειώνει με την ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων. Όποτε όλα επιστρέφουν στην προ των εκλογών κατάσταση. Τον φαύλο αυτόν κύκλο στην πολιτική ζωή της Ελλάδος, τον παρομοιάζω εδώ με την ψυχο-σεξουαλική κατάσταση που προηγείται και έπεται του αυνανισμού[…]
[…]Κατά την προεκλογική περίοδο, θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε τα αποτελέσματα των εμπρηστικών λόγων των πολιτικών και της παρόμοιου χαρακτήρα ειδησεογραφίας των ΜΜΕ σαν την αισθησιακή διέγερση που προηγείται τού αυνανισμού: Όσο αυξάνονται οι κατηγορίες εναντίον τού αντιπάλου και παράλληλα οι πληθωρικές υποσχέσεις για αλλαγή, για κυβέρνηση τού λαού, ή για παροχές και λεφτά σε όλους και οι αλαλαγμοί των “διατεταγμένων” με τις πλαστικές σημαίες, όσο εντονότερες οι κοκορομαχίες και οι θεατρινισμοί των πολιτικών στα τηλεπαράθυρα και τα στρογγυλά τραπέζια, το ρίγος από το αναμενόμενο “Debate” στην τηλεόραση και η αγωνία για το προεκλογικό βαρόμετρο, τόσο μεγαλύτερη και η παραγωγή της τεστοστερόνης, η αύξηση των ερυθρών αιμοσφαιρίων, η λίμπιντο και η ηδονή των “ψηφοφόρων”. Με αποκορύφωμα την εκτόνωση την ημέρα των εκλογών και –αμέσως μετά- την ψυχική κατάπτωση που διαδέχεται το “άδειασμα”, ιδιαίτερα όταν το κοπάδι των ψηφοφόρων έχει συνειδητοποιήσει, ότι τίποτε δεν άλλαξε. Tο ίδιο φτου κι’ απ’ την αρχή, η ίδια στασιμότητα και η ίδια –ίσως και χειρότερη- καθημερινότητα και μιζέρια».
Εμμανουήλ Σαρίδης.
Πηγή: seferou.blogspot.com