Λαγοί με πετραχήλια

Όταν λέμε ότι κάποιος «τάζει λαγούς με πετραχήλια», εννοούμε ότι υπόσχεται κάτι το τυπικά εφικτό, αλλά ουσιαστικά και στην πράξη, σχεδόν ανέφικτο.

Η λέξη «πετραχήλι» αποτελεί παραφθορά της λέξης «επιτραχήλιον». Αν και σήμερα η λέξη αυτή είναι ταυτόσημη με το μακρόστενο άμφιο των ιερέων, παλαιότερα σήμαινε κυρίως το λουρί που έβαζαν στον λαιμό των ζώων για να τα κρατάνε δεμένα.

Κι ενώ το να βάλει κάποιος το πετραχήλι στα οικόσιτα ζώα, όπως την κατσίκα, τον σκύλο, τον γάιδαρο κ.τ.λ., ήταν σχετικά εύκολο, κάτι τέτοιο ήταν σχεδόν ακατόρθωτο να γίνει με γρήγορα ζώα, όπως οι λαγοί, που ζουν ελεύθερα στην φύση και το βάζουν αμέσως στα πόδια μόλις αντικρίσουν άνθρωπο.

Επομένως, ένας λαγός με πετραχήλι, ήταν κάτι το σχεδόν αδύνατον, κάτι το πρακτικά ανέφικτο.