Αίσχος και ντροπή! (Αλλά σε ποιον απ’ όλους;)

Με αφορμή την παραχώρηση εκ μέρους του ελληνικού κράτους, δημόσιων χώρων στην Αθήνα στους μουσουλμάνους κατοίκους της για να προσευχηθούν και να εορτάσουν το «Μπαϊράμ» ή «Μπαϊράμι» (μια από τις μεγαλύτερες γιορτές του μουσουλμανικού κόσμου), γράφει η «Χρυσή Αυγή» στην ιστοσελίδα της:

«Ισλαμική προσευχή δίπλα από τον Ανδριάντα του Γρηγορίου του Ε’!

Στο χώρο των Προπυλαίων, τον οποίο το κράτος παραχώρησε στους μουσουλμάνους να προσευχηθούν, υπάρχει ο Ανδριάντας του Γρηγορίου του Ε’, του Εθνομάρτυρα Πατριάρχη, ο οποίος απαγχονίστηκε με διαταγή του σουλτάνου, ο οποίος υπέγραψε την διαταγή εκτελέσεως σαν χαλίφης, δηλαδή μουσουλμάνος θρησκευτικός ηγέτης… Στο χώρο, δηλαδή, όπου υπάρχει το άγαλμα ενός μεγάλου Έλληνα, ο οποίος πέθανε για την πατρίδα με διαταγή ενός θρησκευτικού ηγέτη των μουσουλμάνων το κράτος επέτρεψε να γίνει προσευχή μουσουλμάνων!

Αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα για αυτούς που εξουσιάζουν σήμερα την χώρα, που δεν σέβονται τίποτε!».

Σχόλια (επί του κειμένου της «Χρυσής Αυγής» και όχι μόνο):

1. Είναι απορίας άξιον, πως μια κομματική οργάνωση, που δηλώνει εθνικιστική-πατριωτική, αγνοεί βασικά σημεία της ελληνικής ιστορίας. «Μεγάλος Έλληνας» ο Γρηγόριος Ε’; Μα αυτός δεν ήταν που αφόρισε την Ελληνική Επανάσταση; (κι όχι μόνο μια φορά…). Αυτός δεν ήταν που απαγόρευσε στους ραγιάδες να δίνουν ελληνικά ονόματα στα παιδιά τους; «Εθνομάρτυρας» ο Γρηγόριος Ε’; Από που κι ως που; Όπως εύστοχα παρατηρεί ο Δημήτρης Λιαντίνης: «Θα μου ειπείς πως τον εκρέμασε ο σουλτάνος. Θα σου ειπώ, μα πώς αλλιώς λοιπόν; Επρόδωσε την καταχθόνια συμφωνία τους. Εκοιμήθηκε. Και χωρίς να το νιώσει άφηκε να ξεσφίξει η θηλειά στο λαιμό του ραγιά. Εφούσκωσε στο σκαφίδι το προζύμι του εθνικού άρτου, και πια δεν ημπορούσε να το κρατήσει με τίποτα». Άμα είναι έτσι οι εθνομάρτυρες, τότε οι προδότες πως είναι; Το πραγματικό αίσχος, κύριοι της «Χρυσής Αυγής», είναι η παρουσία του ανδριάντα του, στον χώρο του πανεπιστημίου…

2. Αλήθεια, γιατί η «Χρυσή Αυγή», δεν σχολιάζει την «αφωνία» της ελληνικής Εκκλησίας, για το σημερινό γεγονός; Μα τι να πει κι αυτή όμως; Είναι δυνατόν να ψέξει το «ιερό καθήκον» των μουσουλμάνων να προσευχηθούν για τον κοινό τους προπάτορα, τον Αβραάμ; Τί είπατε; Δεν γνωρίζετε πως οι μουσουλμάνοι και χριστιανοί έχουν κοινούς προπάτορες τους…Εβραίους(!) Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ κι όλο το κακό συναπάντημα; Θα βγει επιτέλους κάποια στιγμή η «Χρυσή Αυγή» να μας πει αν αποδέχεται πως οι Έλληνες έχουμε Εβραίους προπάτορες, όπως υποστηρίζει η ελληνική Εκκλησία, την οποίας είναι σύμμαχος και υπέρμαχος;

3. Είναι προφανές, πως οι σημερινές συγκεντρώσεις των μουσουλμάνων μεταναστών (νομίμων και μη), που αδειοδοτήθηκαν από το ελληνικό κράτος, είχαν σαν βασική πρόθεση να προκαλέσουν την οργή, τόσο των φανατικών χριστιανών, όσο κι αυτών που έχουν δεινοπαθήσει από την εδώ παρουσία τους, οδηγώντας στην σκέψη-μονόδρομο, που πρόθυμα εξωτερικεύουν τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια: «Αν τους φτιάξουμε ένα τζαμί, δεν θα έχουμε αυτές τις τριτοκοσμικές εικόνες που κάνουν τον γύρο του κόσμου». Μόνο που ελάχιστοι μπαίνουν στην βάσανο να ολοκληρώσουν την σκέψη τους και να αναλογιστούν τις συνέπειες ενός τέτοιου εγχειρήματος. Μιλάμε δηλαδή για μια ντε φάκτο γκετοποίηση και μουσουλμανοποίηση μιας ολόκληρης περιοχής, λαμβάνοντας υπόψιν και τον τεράστιο αριθμό μουσουλμάνων (στην συντριπτική τους πλειοψηφία παράνομοι) που ζουν στην πρωτεύουσα. Το σίγουρο είναι πάντως, πως όταν χτιστεί το τζαμί (γιατί θα χτιστεί), δεν θα χτιστεί, ούτε στην Εκάλη, ούτε στο Κολωνάκι. Και ο νοών νοείτω…

4. Όσοι Έλληνες πήγαν στους τόπους συγκέντρωσης των προσευχόμενων μουσουλμάνων, για να διαμαρτυρηθούν φωνασκώντας, πετώντας αβγά ή κάνοντας παρεμβολές παίζοντας δυνατά μουσική, είναι εντελώς άκυροι. Αυτό που πέτυχαν, προσωπικά σε μένα, ήταν να με κάνουν να δω με οίκτο και συμπάθεια τους μουσουλμάνους. Οι μουσουλμάνοι δεν πήγαν αυθαίρετα εκεί -τουλάχιστον εκεί. Ζήτησαν και πήραν άδεια από το ελληνικό κράτος. Επομένως τα αβγά, εκτοξεύθηκαν σε λάθος άτομα. Ή με άλλα λόγια, χτυπήσαν το σαμάρι για να πονέσει ο γάιδαρος…

5. Μια σύντομη απάντηση στο ηθικολογικό ερώτημα: «Μα καλά, δεν έχουν οι μουσουλμάνοι -τουλάχιστον οι νόμιμοι- το δικαίωμα να προσεύχονται στον Θεό τους;». Απάντηση: «Σεβασμός στη θρησκευτική πίστη; Ασφαλώς και όχι!» (όποια κι αν είναι αυτή). Όποιος νιώθει την ανάγκη να προσευχηθεί, να το κάνει στο σπίτι του.