Η χριστιανική θεολογία δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια προσπάθεια ωραιοποίησης και δικαιολόγησης των αντιφάσεων της Βίβλου για απολογητικούς και εξουσιαστικούς σκοπούς. Όπως το έθεσε κάποιος σύγχρονος χριστιανός, δίνοντας το πνεύμα της απολογητικής, «…είναι η απολογητική, δηλαδή ένας τρόπος απάντησης που να παρουσιάζει το δίκαιο της Εκκλησίας». Οι εκκλησιαστικοί συγγραφείς όμως, δεν θα πετύχαιναν τον στόχο τους αν δεν άλλαζαν τις Γραφές. Αυτό συντελέστηκε είτε με την σκόπιμη παραποίηση των κειμένων, είτε με την παρερμηνεία αυτών. Σε αυτό το άρθρο θα επιχειρηθεί να καταδειχτεί μέσα από πηγές όλο αυτό το διαχρονικό εγχείρημα.
Το άρθρο χωρίζεται σε τρεις συνέχειες. Το πρώτο μέρος αναφέρεται:
1. Στις διαφορετικές θεολογίες των βιβλίων της Κ. Διαθήκης.
2. Στην πλαστογράφηση χωρίων της Π. Διαθήκης και ένταξής στους στα κείμενα της Καινής.
3. Στις κύριες θεολογικές σχολές που αντιπροσωπεύουν τις πρώιμες θεολογικές τάσεις.
4. Στο θεολογικό ερμηνευτικό χάος μέχρι την Α΄ Οικουμενική σύνοδο το 325.
5. Στην ίδια την Α΄ Οικουμενική.
6. Στο θεολογικό χάος πριν την Α΄ Οικουμενική όπως αναφέρεται από τον Θεοδώρητο Κύρου και τον Σωκράτη τον Σχολαστικό.
Το δεύτερο μέρος αναφέρεται:
1. Στην θεολογική σημασία της Α΄ Οικουμενικής και στο ρόλο του αυτοκράτορα.
2. Στο θεολογικό χάος μετά την Α΄ Οικουμενική.
3. Στην κατασκευή κειμένων στο όνομα επιφανών εκκλησιαστικών ανδρών με σκοπό την εξαπάτηση.
4. Στην πολύ σημαντική για το θέμα μας Πενθέκτη Οικουμενική.
5. Σε πατερικά δείγματα ερμηνευτικής διαστρέβλωσης.
6. Στις απόψεις των σύγχρονων θεολόγων για την ερμηνευτική παράδοση.
Το τρίτο και τελευταίο μέρος αναφέρεται:
Στο τι λέει η σύγχρονη έρευνα για την παραποίηση των αντιγράφων των πρωτοτύπων της Κ. Διαθήκης και στις σύγχρονες παραποιήσεις (στην παράφραση του Π. Τρεμπέλα).
Βέβαια, το πραγματευόμενο θέμα δεν είναι δυνατό να εξαντληθεί στα πλαίσια των άρθρων. Το υπάρχον υλικό είναι τεράστιο και εδώ προσφέρεται μόνο ένα δείγμα του. Δίδεται στον αναγνώστη μόνο μια εποπτική εικόνα επί του θέματος. Οι πηγές που χρησιμοποιούνται είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία από ορθόδοξες και επιστημονικές πηγές. Ο σκοπός της συγγραφής δεν εξαντλείται μόνο σε ένα κατηγορητήριο εναντίον του Χριστιανισμού. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να πιστεύει ή να μην πιστεύει, αλλά για τον εαυτό του και χωρίς να επιβάλλει. Ο σκοπός είναι βαθύτερος, και είναι η ανάδειξη της αλήθειας και η κατάρριψη του μύθου περί της «θεόθεν αποκαλύψεως». Έτσι ώστε ο κάθε άνθρωπος που βασίζει την αγνή και ειλικρινή του πίστη στον Χριστιανισμό, να γνωρίσει εάν στηρίζεται πράγματι στην αποκάλυψη του Θεού ή στην απόφαση κάποιων ανθρώπων … Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…
Το βιβλίο της Γένεσης , είναι αυτό που περιλαμβάνει την ιουδαϊκή και ακολούθως την χριστιανική κοσμολογία. Είναι αυτό που καθόρισε την κοσμολογία του Βυζαντίου και του Μεσαίωνα και δυστυχώς των Ρωμιών επί Οθωμανοκρατίας. Θα δούμε αναλυτικά την περιγραφή της από τα δύο πρώτα κεφάλαιά, αλλά και από άλλα σχετικά εδάφια του συνόλου της Αγίας Γραφής, θα την συγκρίνουμε με τις σύγχρονες θεωρίες των απολογητών για την επιστημονικότητά της, αφού πρώτα δούμε τις γνώσεις της εποχής. Θα παρουσιαστούν ακολούθως σε συντομία οι άλλες αντίστοιχες μυθολογίες, θα σχολιαστούν αντίστοιχα αυτά που υποστηρίζουν οι σύγχρονοι απολογητές του Χριστιανισμού και θα ολοκληρώσουμε με τα συμπεράσματα που βγαίνουν … Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…
Με αφορμή ένα video του Δρ. Φιλήμονα Τυλλιανάκη, (ευαγγελικού) πολλά από τα σημεία του οποίου έχουν ήδη απαντηθεί σε άλλο αντίστοιχο εδώ, αλλά και αυτού του κειμένου του θεολόγου Θεόδωρου Ι. Ρηγινιώτη, θα ασχοληθούμε με την πραγματική σχέση πίστης-Εκκλησίας και επιστήμης, όπως έχει φανεί στην ιστορία και φαίνεται δυστυχώς ακόμα.
Μπορεί σήμερα να μην βλέπει ο κόσμος τις θρησκείες όπως ακριβώς ξεκίνησαν και έδρασαν στον κολοφώνα της δόξης τους, αλλά η ιδεολογία τους δεν έχει αλλάξει.
Όλες οι μονοθεϊστικές τουλάχιστον θρησκείες, δεν είναι απλά λατρείες και πεποιθήσεις, αλλά αξιακά συστήματα, που θέλουν να καλύψουν κάθε πτυχή της ανθρώπινης δραστηριότητας, ενώ ταυτόχρονα θέλουν να επεκταθούν παντού. Ενυπάρχει λοιπόν σε αυτές ο ολοκληρωτισμός. Ο ολοκληρωτισμός όμως είναι αντίθετος με την άλλη άποψη, με τον διάλογο και με την έρευνα που είναι η επιστήμη.
Η πίστη και ειδικά η θρησκευτική (έχοντας πάντα στον νου την χριστιανική φυσικά) στηρίζεται σε συγκεκριμένες πεποιθήσεις. Είναι η παραδοχή “αληθειών” που προήλθαν από την θρησκευτική παράδοση, δηλαδή τα γραπτά συγκεκριμένων υποτίθεται ανθρώπων, που αναφέρουν ότι οι ίδιοι ή άλλοι, μίλησαν με τον θεό και τους τις απεκάλυψε, ή αυτών που ανέφεραν την έλευση του ίδιου του θεού στην Γη, όπου ενσαρκώθηκε σαν άνθρωπος και δίδαξε κάποιους μαθητές του αυτές τις “αλήθειες” … Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…
Οι αναγνώστες του χώρου αυτού το γνωρίζουν ήδη, άλλωστε έχουμε γράψει και επιχειρηματολογήσει αρκετά για αυτό, όχι μόνο για την πανδημία και την διασπορά του ιού μέσα από μονές και εκκλησίες, αλλά γενικά για την Επιστήμη και την σχέση με την θρησκεία.
Από την πλευρά των απολογητών όμως, έχει ξεκινήσει μια αγωνιώδης προσπάθεια να μας πείσουν ότι η σχέση αυτή είναι άριστη και μέσα στα πλαίσια αυτά, εμφανίστηκε μία παρουσίαση – video με 13 “επιστημονικές” έρευνες, που υποτίθεται ότι αποδεικνύουν την αγαστή αυτή σύμπνοια, και από τον αριθμό των θεάσεων (135 ημερησίως) είναι σίγουρο ότι θα κυκλοφορεί στο μέλλον ευρέως, ως σχετική και υποτιθέμενη απάντηση για το θέμα αυτό.
Διοργανωτής αυτού είναι ένα κανάλι του youtube που ονομάζεται «Ορθοδοξία», και ο βασικός ομιλητής είναι ο κύριος Δ.Γ. Θεοχάρης, καθηγητής Φυσικής σε ιδιωτικό σχολείο, με μάστερ στα Μαθηματικά και Οικονομικά, με πιστοποίηση στην Εκπαίδευση Ενηλίκων και στο Μπράιγ, μέλος της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών και της Μενσα IQ και με πολλά άρθρα στο ενεργητικό του όπως μας τον παρουσιάζει το κανάλι αυτό και ο παρουσιαστής του καναλιού αυτού, ονόματι Κωνσταντίνος, και το οποίο μπορεί να ιδωθεί εδώ .
Είναι προφανές ότι το γεμάτο αυτό βιογραφικό προϊδεάζει θετικά κάποιον που θεωρεί ότι πράγματι μιλάμε για έναν αναγνωρισμένο επιστήμονα. Στην πράξη θα δούμε κατά πόσον ισχύει αυτό.
Πριν ακόμα ξεκινήσει η κύρια παρουσίαση και ενώ εμφανίζει κάποια σύντομα χαρακτηριστικά αποσπάσματα από την μιάμισης ώρας αυτή προσπάθεια για να μας προϊδεάσει για την συνέχεια, αναφέρονται τρεις χαρακτηριστικές ατάκες: … Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…
Σήμερα θα διερευνήσουμε μια νέα σειρά θαυμάτων που κυκλοφορεί τελευταία σε σχέση με τις εκκλησίες που “δεν καίγονται από την φωτιά”.
Έχω τονίσει αρκετές φορές ότι ο Χριστιανισμός και ειδικότερα η ακραία του έκφραση που είναι η Ορθοδοξία, θέλουν συνέχεια και απεγνωσμένα θαύματα, όπως περίπου η θρησκεία από την οποίαν ξεπήδησαν, αφού υποτίθεται ότι σύμφωνα με τα Ευαγγέλια οι εβραίοι ζητούσαν συνέχεια “σημεία και τέρατα”. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο είχαμε την γέννεση νέων θαυμάτων αυτές τις μέρες, με εκκλησάκια, μοναστήρια κ.λπ. που “δεν καίγονται” επειδή “το θέλησε ο Θεός”, καθώς και λιτανείες που ρίχνουν βροχή. Θα διερευνήσουμε λοιπόν αυτά τα φαινόμενα για να ξέρουμε τι συμβαίνει στην πραγματικότητα.
Είχαμε λοιπόν την τραγική ατυχία να έχουμε και φέτος μια σειρά πυρκαγιών, που λόγω του έντονα παρατεταμένου καύσωνα που προηγήθηκε και της μηδενικής σχεδόν υγρασίας, να δημιουργηθούν υπερπυρκαγιές, που τροφοδοτούμενες από την σωρεία καύσιμης ύλης που είχε συσσωρευτεί στα μη καθαρισμένα μας δάση, και την απροσεξία ή αμέλεια, ή την εσκεμμένη δράση κάποιων επικινδύνων ή μικρόνοων ή ακόμα και φυσικών φαινομένων, να κατακάψουν τεράστιες εκτάσεις σε Εύβοια – Αττική – Ηλεία και μικρότερες σε άλλα μέρη.
Φυσικά όπως πάντα ο κρατικός μηχανισμός ήταν πρακτικά ανέτοιμος στην μακροχρόνια πρόληψη -ποιός άλλωστε καθαρίζει πραγματικά τα δάση; Αλλά και στην άμεση απάντηση, με αποτέλεσμα οι φωτιές να επεκταθούν γρήγορα και να είναι αδύνατον πλέον να σβήσουν, αφού λόγω του τεράστιου θερμικού φορτίου, το νερό που πέφτει με σκοπό να την σβήσει, να εξαερώνεται πριν καν φθάσει στο χώμα. Μια παρόμοια φωτιά έκαψε πριν 3 χρόνια 102 ανθρώπους στο Μάτι, ενώ το 2007, 37 ανθρώπους στην Ηλεία. Σήμερα τουλάχιστον η Πολιτεία μας βελτιώθηκε στο θέμα της έγκαιρης ενημέρωσης και της γρήγορης εκκένωσης, κάτι που είναι θετικό στο να μην θρηνούμε νεκρούς, ίσως το μόνο θετικό μέχρι στιγμής.
13/03/2022 | 
1.246 εμφανίσεις | 
Σχολιασμός 
Η χριστιανική θεολογία δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια προσπάθεια ωραιοποίησης και δικαιολόγησης των αντιφάσεων της Βίβλου για απολογητικούς και εξουσιαστικούς σκοπούς. Όπως το έθεσε κάποιος σύγχρονος χριστιανός, δίνοντας το πνεύμα της απολογητικής, «…είναι η απολογητική, δηλαδή ένας τρόπος απάντησης που να παρουσιάζει το δίκαιο της Εκκλησίας». Οι εκκλησιαστικοί συγγραφείς όμως, δεν θα πετύχαιναν τον στόχο τους αν δεν άλλαζαν τις Γραφές. Αυτό συντελέστηκε είτε με την σκόπιμη παραποίηση των κειμένων, είτε με την παρερμηνεία αυτών. Σε αυτό το άρθρο θα επιχειρηθεί να καταδειχτεί μέσα από πηγές όλο αυτό το διαχρονικό εγχείρημα.
