Σήμερα θα απαντήσουμε σε ένα απολογητικό βίντεο που ασχολείται με την ιστορικότητα του Ιησού με την ονομασία: Οἱ φαιδρότητες τοῦ Μυθικισμοῦ ποὺ ἀρνεῖται τὴν ἱστορικὴ ὕπαρξη τοῦ Ἰησοῦ που μπορείτε να βρείτε εδώ.
Αυτό περιλαμβάνει μια ομιλία που έκανε ο κύριος Διαμαντής Κούτουλας. Ο Κούτουλας έχει αρκετή δράση στα ΜΚΔ και στο Youtube, και έχει και άλλα σχετικά video που αξίζει κάποιος να περιδιαβεί. Στο συγκεκριμένο επιτίθεται στον Μυθικισμό, θεωρώντας τα επιχειρήματά του σαθρά. Να σημειωθεί ότι δεν δίνει την δυνατότητα σχολιασμού στη σελίδα του, οπότε χρειάζεται να ειπωθεί μια απάντηση.
Ας αγνοήσουμε την πολυλογία και ας επικεντρωθούμε στα επιχειρήματά του και θα διαπιστώσουμε ότι αυτά είναι τα κάτωθι (η έμφαση είναι σε λέξεις κλειδιά που θα αναλυθούν):
4:20 Ιώσηπος
5:00 Αν η Φλαβιανή μαρτυρία ήταν παρεμβαλλόμενη θα είχε μπει μετά τον Βαπτιστή.
Πρέπει να έγραψε μια παράγραφο.
Ο Ιώσηπος επιπλέον «Αναφέρει τον Ιάκωβο τον Δίκαιο τον αδερφό του Χριστού», που τον εκτέλεσε δια λιθοβολισμού ό Άνανος ο αρχιερέας κατά την αλλαγή φρουράς του Ρωμαίου διοικητή.
Δηλαδή υπήρξε ο αδερφός του Ιησού και ο Ιησούς δεν υπήρξε;»
8:54
«Ο Παύλος ξέρουμε ότι υπήρξε και έγραψε τις επιστολές…. κάποιες επιστολές τις 7 γνήσιες τις έγραψε ο Παύλος. Υπήρξε ο Παύλος. Ε λοιπόν ο Παύλος που υπήρξε λέει τα εξής παράπονα. Λέει στην Α’ Κορινθίους κ.9 :
“Δεν είμαι απόστολος; δεν είμαι ελεύθερος; δεν είδα αναστημένο τον Ιησού τον κύριό μας; Δεν είστε εσείς ο καρπός του κόπου μου στην υπηρεσία του Κυρίου;
Και αν ακόμα άλλοι αρνούνται να με αναγνωρίσουν σαν απόστολο, (αναφέρει κάποιων αρνούντων) για σας οπωσδήποτε είμαι, γιατί η ίδια η ύπαρξη της Εκκλησίας (της Κορίνθου εννοεί) είναι απόδειξη πως είμαι απόστολος. Να πως απαντώ σε αυτούς που αμφισβητούν την αυθεντία μου ως αποστόλου, δεν έχω τάχα το δικαίωμα να συντηρούμε με δαπάνη της Εκκλησίας μου που υπηρετώ; Δεν έχω δικαίωμα να έχω στα ταξίδια μου αδελφή χριστιανή ως σύζυγο (βοηθό εννοεί), όπως κάνουν και οι άλλοι απόστολοι και τα αδέλφια του Κυρίου και ο Κηφάς;”
Δηλαδή υπήρχε η οικογένεια του Χριστού, τα αδέρφια του, που ήταν ιεραπόστολοι, μαζί με τον Πέτρο και τους αποστόλους, χώρια που λέει στην Προς Γαλάτες μου φαίνεται ότι “εγώ πήγα στα Ιεροσόλυμα και βρήκα τους στύλους της Εκκλησίας, τους αρχηγούς στην Ιερουσαλήμ. Και ήταν ο Ιάκωβος ο αδερφός του Κυρίου”.
Δηλαδή υπάρχει ο Ιάκωβος ο αδερφός του Κυρίου και δεν υπάρχει ο Χριστός; Τι τρελά είναι αυτά;
11:23
Γράφει ο Ιώσηπος ότι εκτελέσανε τον Ιάκωβο τον αδερφό του Ιησού και λένε δεν υπάρχει ο Ιησούς; Στέκει; τι βλακείες λέτε; Δεν υπάρχουν πηγές.
Ωραία· να πω εγώ μια πηγή, δεν θα πω για τον Τάκιτο και τον Νέρωνα, τα ξέρετε όλα από το σχολείο, ούτε τον Πλίνιο που μιλάει για χριστιανούς, θα πω τον Σουητώνιο που γράφει: «αγανάκτησε ο Κλαύδιος επειδή πλακωνόντουσαν στη Ρώμη οι εβραίοι, μέσα στις συναγωγή για κάποιον Cresto».
Δηλαδή μέσα στο 41 μετά Χριστόν, τότε κυβέρνησε ο Κλαύδιος, βγάζει διάταγμα ο Κλαύδιος και λέει «να φύγουν από την Ρώμη όλοι οι εβραίοι γιατί κάθε μέρα πλακώνονται στη συναγωγή». Γιατί πλακωνόντουσαν; για κάποιον Cresto.
Δηλαδή 10 χρόνια μετά τον Γολγοθά, υπάρχουν εβραίοι μέσα στις συναγωγές της Ρώμης, που λένε ο Χριστός είναι ο μεσσίας τους, ο Ιησούς δηλαδή, δεν ξέρει για Ιησού ο Σουητώνιος λέει για τον Χριστό, και πλακώνονται και άλλοι λένε ότι δεν είναι Μεσσίας. Πέφτει ξύλο και τους διώχνει όλους μαζί ο Κλαύδιος και ησυχάζει. Να δεν είναι πηγή αυτή ιστορική;
Λέει κάποιος δεν έχει αρχεία ο Πιλάτος, ρωμαϊκά αρχεία;
Ποια ρωμαϊκά αρχεία ο Πιλάτος ή όλοι οι Ρωμαίοι έπαρχοι της Ιουδαίας για τους χιλιάδες σταυρωμένους;
Δηλαδή δεχόμαστε εμείς σήμερα, για να δείτε τι πονηρά κάνουνε, την αλήθεια που λέει ο Ιώσηπος του 6 μετά Χριστόν και είναι υπαρκτό πρόσωπο ο Ιούδας από τα Γάμαλα που τον σταύρωσε ο Ρωμαίος έπαρχος, ο Βάρους ο Ρωμαίος διοικητής που ήρθε από τις λεγεώνες. Ωραία έχουμε βρει αρχεία που λένε πηγή σταύρωση του Ιούδα;
Αυτός είναι υπαρκτό πρόσωπο. Και ο Ιησούς που έχουμε εξωτερικές πηγές για τους οπαδούς του, για την ύπαρξη κάποιου. Και όχι μακρινές πηγές. Ο Σουητώνιος μιλάει για γεγονότα που έγιναν 10 χρόνια μετά τον Γολγοθά. Ο Παύλος που κανείς δεν αρνείται την ύπαρξή του μιλάει ότι πήγε και γνώρισε τον Ιάκωβο τον αδερφό του Χριστού και μάλιστα παραπονιέται γιατί και όλοι αυτοί οι αδερφοί του Χριστού…, Α ξέχασα να πω και άλλη μια πηγή, γύρω στον δεύτερο αιώνα υπάρχει και άλλη μια πηγή ο Ηγήσιππος, τον αναφέρει ο Ευσέβιος, αυτός ο Ηγήσιππος – χαμένο το βιβλίο του – γράφει, έλεγε «τα εγγόνια του Ιούδα, του αδερφού του Χριστού, τα συνέλαβε στη Ρώμη ο Δομιτιανός, ως τους τελευταίους απόγονους της οικογένειας του Ιησού, τους Δεσπόσυνους. Τι είναι ρε μάγκες μυθικιστές οι Δεσπόσυνοι;
Δεσπόσυνοι δεν είναι οι απόγονοι εξ` αίματος του Ιησού; Η οικογένειά του. Υπήρξαν οι Δεσπόσυνοι και δεν υπήρξε ο Ιησούς;
14:46
Λέει ένας μυθικιστής φίλος «δεν υπάρχει Ναζαρέτ». Το διάβασε στον Price (Robert M. Price) και το αναφέρει.
Ποια Ναζαρέτ. Χιλιάδες ανασκαφές έχουν γίνει και έχουν βρει ότι υπήρχε η Ναζαρέτ προ Χριστού, με το όνομα Ναζαρέτ, απλώς αυτός δεν το ξέρει. Γιατί διαβάζει τις βλακείες του κάθε ενός και τις αναπαράγει χωρίς να ξέρει. Έτσι είναι;
15:15
Υπήρξε Μέγας Αλέξανδρος; Ναι που το ξέρετε; ποιες είναι οι πηγές σας; ο Αρριανός που έγραψε 6 αιώνες μετά… Που ξέρετε ποιος ήταν ο Αλέξανδρος 6 αιώνες μετά;
16:28
Είναι δυνατόν αυτή η αντίληψη να μην τη ξέρουν οι ίδιοι οι εβραίοι. Εκείνη οι εβραίοι με τους οποίους πλακωνόταν ο Ιουστίνος ο μάρτυς.
Ο Κέλσος ο μεγάλος εναντίον του χριστιανισμού τι είπε; «Ο υιός της πόρνης και του Ρωμαίου Πανθήρα» αυτή είναι η βρισιά που αναπαράγει και ο Κέλσος και το Τολεδόδ Γεσουά. Ο γιος του Πανδέρα, ενός Ρωμαίου στρατιώτη και της κομμώτριας.
Έχουμε θίξει κατ’ επανάληψη την διάθεση και τάση όλων των θρήσκων και δη των απολογητών, να τονίζουν την δήθεν αδυναμία της επιστήμης να αποδείξει τον Θεό, κάτι που σε μεγάλο βαθμό έχουμε δει ότι δεν ισχύει.
Γιατί όπως ισχυρίζονται δεν είναι αυτός ο τομέας της.
Αλλά σαν συνέχεια αυτής της φράσης ακολουθεί συχνά μια συνηθισμένη χαζομάρα που ακούγεται όλο και περισσότερο τελευταία, η παρακάτω:
Γιατί δεν έχουμε ξεκάθαρες αποδείξεις για την ύπαρξη του Θεού; Μα γιατί αν αυτή ήταν ξεκάθαρη δεν θα είχε νόημα η πίστη. Δεν θα ήμασταν ελεύθεροι να τον πιστέψουμε ή όχι. Θα ήταν υποχρεωτικό. Αν ο Θεός ήθελε να καταστήσει αδιαμφισβήτητη την παρουσία του και το έκανε, θα μας στερούσε την ελευθερία της επιλογής. Αν αποδεικνυόταν αυτό που αμφισβητείς, θα το δεχτείς, θέλοντας και μη. Δε θα το κάνεις όμως ελεύθερα. Η πίστη είναι η ελευθερία της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο Θεός δεν επιβάλλει την παρουσία του. Την κάνει ελεύθερα αποδεκτή.
Δεν ξέρω αν διακρίνετε τον παραλογισμό αυτής της θεώρησης.
Με βάση αυτήν, θεωρείται δεδομένο ότι υπάρχει κάτι που λέγεται «θεός», θεωρείται δεδομένο ότι δεν μπορούμε να το βρούμε με τίποτα αυτό το κάτι, και είναι δεδομένο ότι αυτό το κάτι ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την ελευθερία μας. Ενδιαφέρεται τόσο πολύ ώστε να παίζει κρυφτούλι για να μην την επηρεάζει.
Δεν θα σχολιάσω με πόσα εδάφια της Αγίας Γραφής αυτό έρχεται σε αντίθεση. Ας φύγουμε όμως από τον Γιαχβέ και ας παίξουμε το παιχνίδι του Θεού του Ευφυούς Σχεδιασμού που υπονοείται … Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »
Το ευαγγέλιο με την ονομασία Κατά Μάρκον, δεν γράφηκε από κανέναν ευαγγελιστή Μάρκο, είναι ανώνυμο και πλαστογραφημένο στο όνομα του Μάρκου θεωρούμενου ακολούθου του Πέτρου, γράφηκε μετά το 70 κ.χ. μακρυά από την Ιουδαία και αγνοεί την γεωγραφία της και αρκετά από τα έθιμά της. Είναι όμως το πρώτο και βασικό Ευαγγέλιο, το οποίο όλα τα υπόλοιπα αντέγραψαν, διόρθωσαν ή και διέστρεψαν. Είναι και το πρώτο κείμενο που προσπαθεί να ιστορήσει τον Ιησού που πρωτοβλέπουμε στις Επιστολές του Παύλου, στις οποίες η ιστορικότητά του είναι θολή όπως έχουμε δει. Μάλιστα θεωρείται το λιγότερο φανταστικό και πιο πραγματιστικό ευαγγέλιο και θα δούμε αν αυτό ισχύει και σε τι βαθμό.
Έτσι, είναι σημαντική η μελέτη του όπως έχουμε δει και στη δημοσίευση για τον Σιναϊτικό Κώδικα, στον οποίο έχουμε την πιο παλιά και πλήρη μορφή που υπάρχει, στο να καταλάβουμε πως ξεκίνησε ο Χριστιανισμός.
Εδώ, θα ασχοληθούμε με δύο σημαντικά βιβλία που εξέδωσε τελευταία η γνωστή σε εμάς σειρά Lux Orbis, η οποία ειδικεύεται σε θέματα του Νεοελληνικού Διαφωτισμού και της κριτικής στην Εκκλησία.
Οι εκκλησιαστικές ιστορίες που έχουν γραφτεί μέχρι στιγμής, αν και έχουν σίγουρα ιστορικό ενδιαφέρον, δεν αναλύουν τα προβλήματα ή τις επιπτώσεις από την δράση της Εκκλησίας στην κοινωνία και το κράτος, αλλά αναλώνονται στις ενδοεκκλησιαστικές τριβές και δογματικές διαφορές και γενικά τα εκκλησιαστικά θέματα που προέκυπταν μέσα από την τελική επικράτηση του κυρίαρχου ρεύματος. Αναφέρουν ας πούμε την διαμάχη για παράδειγμα με την Χ αίρεση, τι το διαφορετικό πρέσβευε, πως την αντιμετώπισε η Εκκλησία θεολογικά, αλλά δεν μας λένε όμως πως εξαφανίστηκε αυτή η αίρεση –αν εξαφανίστηκε-, αφήνοντας έτσι υπόνοιες ότι τα επιχειρήματα ήταν τόσο δυνατά που αυτοί πείστηκαν, αν και κάτι τέτοιο δεν δικαιολογείται. Αντίθετα ξέρουμε από την ιστορία επεμβάσεις της πολιτείας για την οριστική εξαφάνισή τους πέρα από τα εκκλησιαστικά επιτίμια.
Το βασικό χαρακτηριστικό των δύο αυτών χρήσιμων και καινοτόμων βιβλίων είναι η παρουσίαση της εκκλησιαστικής ιστορίας από καθαρά κοσμική και ιστορική άποψη. Δηλαδή το πως και γιατί έβγαιναν οι συνοδικές αποφάσεις, την υπόγεια και την φανερή δράση της Εκκλησίας, τα κίνητρα που εξυπηρετούσαν, αλλά το σημαντικότερο τα αποτελέσματα που είχαν αυτά στο κράτος και την κοινωνία, ειδικότερα στην συντηρητικοποίηση και τον πλήρη έλεγχο, αρχικά πνευματικό και τέλος ολοκληρωτικό … Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »
Η παρακάτω δημοσίευση στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό σε αντίστοιχη ομιλία του Ρίτσαρντ Κάριερ (Richard Carrier).
Σήμερα θα δούμε τον τρόπο που δουλεύουν, ή οφείλουν να δουλέψουν οι ιστορικοί, και είναι ένας χρήσιμος οδηγός για την κατανόηση τού πως όλοι μπορούμε να κρίνουμε θεωρίες και υποθέσεις του παρελθόντος αλλά και αιτιάσεις του παρόντος, κάτι που είναι χρήσιμο για όλους.
Θα διαπιστώσουμε επαγωγικά με αυτά που θα δούμε επίσης, την έλλειψη ιστορικότητας και αληθοφάνειας στα χριστιανικά κείμενα και γενικά οι ισχυρισμοί που θεωρούνται θαυματουργικοί. Τακτικά γίνεται αντιστοιχία συχνά με τους χρόνους και τις πληροφορίες που έχουμε από το Ευαγγέλια, για να μας κάνει να σκεφτούμε την γνωστή απολογητική ιδεοληψία ότι «η Ανάσταση του Ιησού είναι το καλύτερα μαρτυρημένο ιστορικό γεγονός στην ιστορία», τη στιγμή που ακόμα και η ύπαρξή του Ιησού των Ευαγγελίων είναι αμφίβολη.
Η δημοσίευση είναι δομημένη χρησιμοποιώντας το κείμενο της ομιλίας, αλλά επέκτασή και διόρθωσή της σε κάποια σημεία όπως και συντόμευσης της σε κάποια άλλα.
Για να σας δείξω ότι σε ερασιτεχνική βάση η έρευνα είναι εφικτή για κάποιον που θέλει, όλα τα επιπλέον στοιχεία της ομιλίας που προσέθεσα εδώ, είναι όλα αλιευμένα δημόσια από το Internet κατόπιν έρευνας σε αυτό, και χωρίς να χρησιμοποιηθεί άλλη πηγή, πέρα από την ίδια την ομιλία που είναι και αυτή δημόσια.
Κάποιες εκφράσεις που δείχνουν απαξιωτικές είναι του ίδιου του Carrier και συχνά είναι σε εντονότερο βαθμό σε αυτήν, ως προφορική ομιλία που έχει άλλη χάρη. Τέλος η έννοια θαύμα εδώ έχει προφανώς την έννοια του θαυμαστού και όχι του υπερφυσικού … Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος »