1. Στο Εκουαδόρ, κατέβασαν ως υποψήφιο βουλευτή έναν…γάιδαρο. Σιγά την πρωτοτυπία… Στην Ελλάδα έχουμε 300.
2. Πόσο μπροστά ήταν οι Ναζί… Tov Μάιο του 1936, ο Χίτλερ, πάνω στη θαλαμηγό του «Grille» στο Κίελο, είπε στον Γκέμπελς ότι οραματιζόταν τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, κάτω από την ηγεσία της Γερμανίας. Κι ο υπουργός Προπαγάνδας, σχολίαζε στο ημερολόγιό του: «Χρόνια, ίσως δεκαετίες για να φτάσουμε σε αυτόν τον στόχο. Αλλά, τι στόχος!».
3. Εμφανίζοντας το μισοάδειο ποτήρι ως μισογεμάτο: Το ΑΠΕ θέλοντας να περιγράψει τον όγκο μιας συγκέντρωσης, μετέδωσε πως «λιγότερα από εκατό άτομα συγκεντρώθηκαν μπροστά στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδας στον ΟΗΕ». Προφανώς, το «λιγότερα από εκατό άτομα», ακούγεται αρκετά καλύτερα από τα 10 άτομα, που ήταν συγκεντρωμένα στην πραγματικότητα. Πρακτική που θυμίζει έντονα, ένα παλιό κομμουνιστικό ανέκδοτο: Σε αγώνα ταχύτητας 100 μέτρων, μεταξύ 2 αθλητών, ενός Αμερικανού κι ενός Σοβιετικού, νικητής βγαίνει ο Αμερικανός. Τα σοβιετικά ΜΜΕ, σπεύδουν αμέσως να μεταδώσουν την είδηση στη χώρα τους: «Η κατάταξη των δύο αθλητών έχει ως εξής: Ο Σοβιετικός δεύτερος και ο Αμερικανός προτελευταίος».
4. Λέγεται ότι ο νέος αντιπρόεδρος του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, είναι απόφοιτος Γυμνασίου και ξεκίνησε από κλητήρας στην Αγροτική Τράπεζα. Ναι, αλλά είναι και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Οπότε, ποιός μπορεί να ισχυρισθεί ότι δεν υπάρχει αξιοκρατία;
5. Στις ΗΠΑ, γυναίκα οδηγός που προσπέρασε σχολικό, καβαλώντας το πεζοδρόμιο, την ώρα που επιβίβαζε ανάπηρο μαθητή, καταδικάστηκε να κρατάει δημοσίως μια μεγάλη επιγραφή που την χαρακτήριζε…ηλίθια: «Μόνο ένας ηλίθιος θα οδηγούσε πάνω στο πεζοδρόμιο για να αποφύγει ένα σχολικό λεωφορείο». Στην Ελλάδα, εάν γινόταν κάτι αντίστοιχο, πιθανόν να είχαμε κυκλοφοριακό πρόβλημα με τόσες επιγραφές να κυκλοφορούν ανά χείρας … Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…
Στις 28 Οκτωβρίου 1940, ο Ιταλός δικτάτορας Μπενίτο Μουσολίνι θα κηρύξει τον πόλεμο εναντίον της Ελλάδος. Το πρόσχημα ήταν η «ερωτοτροπία» των Ελλήνων με τους Βρετανούς. Η πραγματική αιτία, ωστόσο, ήταν ο παραγκωνισμός του Μουσολίνι από τον Χίτλερ, ο οποίος παρ’ ότι του έτρεφε έναν ακατανόητο σεβασμό και φιλία, δεν του έδινε κανέναν λογαριασμό για τις επιχειρήσεις που πραγματοποιούσε, φέρνοντάς τον προ τετελεσμένων γεγονότων. Ο Ντούτσε (ηγέτης), βάλθηκε ν’ αποδείξει ότι κι αυτός μπορεί να κάνει ανάλογες επιχειρήσεις.
Ο Χίτλερ, παρ’ ότι δεν αγνοούσε τις προθέσεις του Μουσολίνι, όταν πληροφορήθηκε την ιταλική επίθεση εναντίον της, τυπικά ουδέτερης, Ελλάδος έγινε έξαλλος. Η Ελλάδα δεν βρίσκονταν στα άμεσα σχέδια του Χίτλερ. Η ανοησία και η επιπολαιότητα του Μουσολίνι, έδινε πλέον κάθε πρόσχημα στους Βρετανούς να επέμβουν απροκάλυπτα στην Ελλάδα και η παρουσία τους εκεί να αποτελεί διαρκή κίνδυνο για τις πετρελαιοπηγές της Ρουμανίας (βασικό τροφοδότη καυσίμων των γερμανικών στρατευμάτων), η οποία βρισκόταν στο πλευρό του Άξονα.
Την ίδια εποχή, ο Χίτλερ και οι στρατηγοί του, εκπονούσαν το σχέδιο της επιχείρησης «Μπαρμπαρόσα», δηλαδή της επίθεσης εναντίον της μέχρι τότε «φίλης» Σοβιετικής Ένωσης. Η έναρξη της επίθεσης οριοθετούνταν στα μέσα Μαΐου του 1941. Οι προετοιμασίες και η μετακίνηση των γερμανικών στρατευμάτων στην σοβιετική μεθόριο, είχαν ήδη ξεκινήσει από τον Φεβρουάριο του ιδίου έτους. Ωστόσο, στην πορεία προέκυψαν κάποια προβλήματα, που επέβαλαν την αναβολή της επίθεσης κατά έναν περίπου μήνα, δηλαδή μέχρι τον Ιούνιο του 1941 … Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…
Το σατιρικό ποίημα «Ρωσσαγγλογάλλος», αποσπάσματα του οποίου παρατίθενται ακολούθως, δημοσιεύθηκε το 1931 στα «Θεσσαλικά Χρονικά» από τον μητροπολίτη Κορυτσάς, Ευλόγιο Κουρίλα. Αντίγραφο του ποιήματος αυτού, το οποίο γράφτηκε ανώνυμα στις αρχές του 19ου αιώνα και το αναφέρει κι ο ιστορικός Καρλ Μπαρτόλντι, βρέθηκε από τον εν λόγω κληρικό σε μοναστήρι του Αγίου Όρους.
Η υπόθεση του έργου, αφορά τρεις ξένους περιηγητές (υπηκόους των Μεγάλων Δυνάμεων) κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, οι οποίοι έρχονται σε επαφή με τις κυρίαρχες ελληνικές κοινωνικές τάξεις της εποχής: Παπάδες, Φαναριώτες, κοτσαμπάσηδες και έμπορους. Βεβαίως, ένα σατιρικό ποίημα δεν αποτελεί ατράνταχτο ιστορικό τεκμήριο. Είναι όμως ενδεικτικό ενός κλίματος και μιας περιρρέουσας ατμόσφαιρας.
Στο συγκεκριμένο απόσπασμα, ο Γάλλος παρακινεί τους υπόλοιπους να ρωτήσουν έναν μητροπολίτη για να μάθουν τι γνώμη έχει για την σκλαβιά των Ελλήνων … Ανάγνωση ολόκληρου του θέματος…