Πάρε-Δώσε

Πολλά μεγάλα προβλήματα του ελληνικού έθνους έχουν γίνει πλέον ορατά σε όλους εκτός από την πολιτική ηγεσία, η οποία, παρακάμπτοντας τον κοινό νου, στοχεύει επίμονα αλλού. Αυτό δημιουργεί σε κάποιους την απορία μήπως η ηγεσία είναι τόσο εξωκοσμική, τόσο αθώα, που πραγματικά αδυνατεί να συλλάβει ειδικά το προφανές.

Ως εξ αυτού, αναπτύσσεται εις το διηνεκές μια «συμβουλευτικού» τύπου αρθρογραφία, από καλούς ανθρώπους οι οποίοι δεν κουράζονται να επαναλαμβάνουν γνωστά πράγματα, προτρέποντας, εκλιπαρώντας ή απειλώντας τους υπεύθυνους να δράσουν. Η αγαθή πρόθεση των κυβερνώντων υπέρ του έθνους, του λαού, του δικαίου κ.λπ. προϋποτίθεται. Λίγη πληροφόρηση τους λείπει μόνο, ίσως και λίγη θέληση να υπερνικήσουν την αδράνεια. Αν τους τα παράσχουμε, τι θα τους εμποδίσει πλέον να δράσουν υπέρ του κοινού οφέλους;

Έτσι κάπως σκέφτεται και ο απλός άνθρωπος, όταν σε μικρό κύκλο προσφέρεται να κάνει την κριτική του, να βάλει νοερά σε τάξη τα κακώς κείμενα, να παροτρύνει τους κυβερνήτες να δράσουν επιτέλους όπως -έτσι νομίζει- θα επιθυμούσαν και οι ίδιοι, αν ήξεραν μόνο το πώς, για το καλό του τόπου.

Από καιρού εις καιρόν πέφτει κανείς παρά ταύτα επάνω σε κάποιον αυτόπτη μάρτυρα, κάποιο γεγονός και ντοκουμέντο που αποτελεί απόδειξη ότι οι ιθύνοντες όντως γνωρίζουν τα πράγματα πολύ καλά και αν αργότερα φάνηκαν να λένε ή να πράττουν τα αντίθετα, μόνο αθώοι δεν ήταν.

Ένα τέτοιο ντοκουμέντο είναι το πόρισμα της Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής της Βουλής των Ελλήνων για το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδος του Φεβρουαρίου 1993. Στην επιτροπή αυτή συμμετείχαν, εκτός από βουλευτές όπως ο Παναγιώτης Κρητικός, ο Στέλιος Παπαθεμελής, o Μιχαήλ Στυλιανού και ο Μανώλης Δρεττάκης, και οι κυρίες Ντόρα Μπακογιάννη και Φάνη Πάλλη-Πετραλιά.

Το πόρισμα ξεκινάει με τη διαπίστωση ότι με την υπογεννητικότητα το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδος «παίρνει τεράστιες εθνικές διαστάσεις που μπορούν να απειλήσουν την εθνική μας ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα». Η πτώση του δείκτη γεννητικότητας από 2,09 το 1982 σε 1,4 το 1990, συνεχίζει το πόρισμα, «απειλεί πλέον σοβαρά την ανανέωση και διαιώνιση της ελληνικής μας φυλής».

Ώστε το 1993 ακόμα και ο Συνασπισμός έβλεπε κινδύνους για την ελληνική φυλή, ενώ σήμερα αποφαίνεται ότι όποιος αμφισβητεί την ελληνικότητα των…Πακιστανών ή των όποιων λαθρομεταναστών αποκτούν ελληνικά χαρτιά είναι ρατσιστής! Και η κ. Φάνη Πετραλιά εμάχετο το 1993 υπέρ της εθνικής μας ανεξαρτησίας και εδαφικής ακεραιότητας ως αγαθών υπό διακινδύσευσιν, ενώ η κ. Μπενάκη, ως πρόεδρος της Βουλής, δώδεκα χρόνια αργότερα εξηγούσε ψύχραιμα στον νεοεκλεγέντα Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, εκπροσωπούσα τους τριακόσιους βουλευτές της Βουλής της Ελλήνων, ότι «τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιοριστούν χάριν της…ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Ευρώπη»! Όντως, νέα μηνύματα κομίζει η πολιτική μας ελίτ για το έθνος!

Το πόρισμα του 1993 αναφέρεται και στις συνέπειες της λαθρομετανάστευσης, αλλά με διαμετρικά αντίθετη θεώρηση από σήμερα: Αφού χαιρετίζει πρώτα την είσοδο ομογενών Ποντίων και Βορειοηπειρωτών στην Ελλάδα, των οποίων «οι κοινές πολιτιστικές ρίζες και η Ορθοδοξία βοηθούν πολύ στην προσαρμογή και αφομοίωσή τους από την ελληνική κοινωνία», καταγγέλλει την «αθρόα είσοδο λαθρομεταναστών-αλλοδαπών, κυρίως μουσουλμάνων από αφρικανοασιατικές χώρες», που «δημιουργούν σοβαρά κοινωνικοοικονομικά προβλήματα (προστριβές στην αγορά εργασίας, αύξηση της εισφοροδιαφυγής με μεγάλες συνέπειες στους ασφαλιστικούς οργανισμούς, αύξηση εγκληματικότητας, διακίνηση ναρκωτικών κ.λπ.)».

Αυτοί «δεν μπορούν να προσαρμοστούν προς την ελληνική κοινωνία λόγω του τελείως διαφορετικού πολιτισμού του Ισλάμ». – Για δες που καμώνεται σήμερα η πολιτική ελίτ ότι οι αλλοδαποί δήθεν θα σώσουν τα ασφαλιστικά ταμεία από την κατάρρευση! Και όσο για την εγκληματικότητα, ή μας καθησυχάζει ότι δεν αυξήθηκε, ή αποκρύπτει όνομα και χώρα καταγωγής των δραστών (για να μην τονωθεί, αναμφισβήτητα, ο «ρατσισμός» των θυμάτων, δηλαδή των Ελλήνων). Όσο για τα ναρκωτικά, το κράτος ασχολείται με την ήπια κάνναβη των Κρητικών (Ζωνιανά) και κλείνει τα μάτια στην επιθετική πολιτική πωλήσεων σκληρών ναρκωτικών από μαύρους και Πακιστανούς, καταμεσής στην πρωτεύουσα του κράτους, δύο δρόμους πίσω από την Ομόνοια! (Αποτέλεσμα: Από 2.000 εξαρτημένους ηρωινομανείς το 1980, φτάσαμε αισίως στον αριθμό των… 200.000 χρηστών, κυρίως μέσα στη νεολαία.)

Ούτε ο εθνικός κίνδυνος από τη λαθρομετανάστευση διέφυγε από τους συντάκτες του πορίσματος του 1993: «Τα πληθυσμιακά κενά που δημιουργούνται σε διάφορα γεωγραφικά διαμερίσματα (νησιά Αιγαίου, Ιονίου κ.λπ.)», μας εφιστούν την προσοχή, «υπάρχει ο κίνδυνος να καλυφθούν από αλλοδαπούς (κυρίως μουσουλμάνους) με εξαιρετικά δυσμενή επακόλουθα». – Τι λες; Σήμερα δεν θεωρούν ούτε καν τους μουσουλμάνους ολόκληρης της Τουρκίας ως κίνδυνο για τα νησιά, γι’ αυτό αγωνίζονται να βάλουν την Τουρκία στην Ευρώπη…

Επίσης, στέλνουν καθηγητές από την Αθήνα να τουρκοποιήσουν τους Έλληνες Πομάκους της Θράκης, σε αγαστή συνεργασία με το εκεί τουρκικό προξενείο. Ακόμα, επιτρέπουν στους Τσάμηδες, πρώην δωσίλογους, νυν λαθρομετανάστες, να εγκατασταθούν αθόρυβα στα παλιά τους σπίτια στην Ήπειρο, ώστε να υπάρχει εκεί αλβανικό προγεφύρωμα όταν το θέμα «Τσαμουριά» μετά την αναγνώριση του Κοσόβου θα τεθεί δυναμικά από αλβανικής πλευράς. Άλλαξε 180 μοίρες η κατεύθυνση του ανέμου στην ελληνική πολιτική ελίτ!

Οι κίνδυνοι που εγκυμονεί η ελληνική υπογεννητικότητα σε συνδυασμό με τη λαθρομετανάστευση δεν διέφυγαν την προσοχή της διακομματικής επιτροπής που συνέταξε το ιστορικό μας πόρισμα: «Η επιδείνωση των δημογραφικών δεικτών, που άρχισε από το 1985, δημιουργεί σοβαρά πληθυσμιακά προβλήματα στη χώρα μας», λέει η επιτροπή και συνεχίζει: «Τα κενά που δημιουργούνται καλύπτονται κατά το μεγαλύτερο μέρος από…μουσουλμάνους της Ασίας και της Αμερικής και από άλλους που εισδύουν παράνομα στον ελληνικό χώρο (και παραμένουν με ποικίλες ψευτοϊδιότητες, προσθέτοντας νέα προβλήματα)». – Προβλήματα; Σήμερα λόγος γίνεται μόνο για ευεργετήματα. Ο Γ. Παπανδρέου, απευθυνόμενος στους αφρικανούς λαθρομετανάστες, τούς ευχαρίστησε που…επέλεξαν την Ελλάδα (!) και ακολούθησαν με ταυτόσημες δηλώσεις του υπουργού Εσωτερικών Π. Παυλόπουλου…

Το 1993 η Επιτροπή της Βουλής δεν εγνώριζε ακόμα τον πολυπολιτισμό ως έννοια, όμως δεν παρέλειψε να κάνει κριτική της ουσίας του: «Εάν για την ανανέωση του εργατικού μας δυναμικού και γενικά την πορεία της οικονομίας μας και των ασφαλιστικών ταμείων στηριχθούμε στους μετανάστες της Ασίας και της Αφρικής, πολύ γρήγορα θα δημιουργηθούν προβλήματα σοβαρά, με κοινωνικές και εθνικές προεκτάσεις, σύμφωνα με την εμπειρία των περασμένων δεκαετιών σε χώρες της Δ. Ευρώπης». Στο υποκεφάλαιο «διοικητικά μέτρα» η επιτροπή πάλι αποφαίνεται ότι «πρέπει να γίνεται αυστηρός έλεγχος για τη νομιμότητα της εισόδου στη χώρα μας και για τη νόμιμη παραμονή και απασχόληση», ενώ στο υποκεφάλαιο «Προτάσεις» η επιτροπή προτείνει «να τονώνεται σε κάθε κατάλληλη στιγμή η ελληνική παράδοση και το θρησκευτικό συναίσθημα (πρακτικά με πρωτοβουλία της Εκκλησίας)».

Είναι προφανές ότι και σ’ αυτά τα θέματα η ελληνική ελίτ έχει πλέον -με πλήρη επίγνωση- πάρει την αντίθετη θέση, εφόσον και τον πολυπολιτισμό ευαγγελίζεται σε όλο το εύρος της εκπαίδευσης και της επίσημης ιδεολογίας και τα σύνορα αφήνει ανοιχτά και τους λαθρομετανάστες νομιμοποιεί (με ορίζοντα πολιτικών δικαιωμάτων) και τον εκλιπόντα Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο εδίωξε επειδή μόνον αυτός έθεσε σε εφαρμογή τις προτάσεις εκείνες του πορίσματος που ευρίσκοντο μέσα στη σφαίρα της ευθύνης της Εκκλησίας.

Ακόμα το 1999 η Ελλάδα ήταν κατά του πολυπολιτισμού, εφόσον σε προτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης να τον αποδεχθεί η Ελλάδα απάντησε τότε εγγράφως ότι τον απορρίπτει διότι «δεν έχει αποδειχθεί επιστημονικώς». Όμως όλα άλλαξαν όταν το 2007 ο Σημίτης εδήλωσε ότι ο πολυπολιτισμός την εποχή της παγκοσμιοποίησης είναι θετικό φαινόμενο, το οποίο οφείλουμε να προωθήσουνε ενεργά.

Το κράτος πλέον ανοιχτά κατά του έθνους και του γένους των Ελλήνων!

Σημειωτέον ότι το πόρισμα της Διακομματικής Επιτροπής δεν αποσιώπησε τον αλβανικό κίνδυνο: Ο αλβανικός πληθυσμός σε όλα τα εδάφη των Βαλκανίων θα αυξηθεί -με την αλβανική γεννητικότητα- από 6 σε 12 εκατομμύρια περί το 2025, είπε η επιτροπή, δηλαδή θα είναι κατά 25% μεγαλύτερος του ελληνικού πληθυσμού. Η Αλβανία θα είναι η πιο νεανική χώρα της υφηλίου, ενώ η Ελλάδα η πιο γερασμένη των Βαλκανίων! Για να μην έχουμε ψευδαισθήσεις ως προς το τι σημαίνουν όλα αυτά, η επιτροπή του 1993 επισημαίνει ότι μέσα σε 45 χρόνια οι Αλβανοί διά της υπεργεννητικότητας από 50% έγιναν ως το 1990 77% του πληθυσμού του Κοσσυφοπεδίου. – Τη συνέχεια τη γνωρίζουμε σήμερα πολύ καλά…

Εννοείται ότι όλες οι περαιτέρω υποδείξεις της επιτροπής υπέρ της βελτίωσης του δείκτη γεννήσεων των Ελλήνων αγνοήθηκαν από τις κυβερνήσεις έκτοτε, ή ελήφθησαν ακόμα και τα αντίθετα μέτρα: Ούτε ερευνητικά δημογραφικά ινστιτούτα και θέσεις στα ΑΕΙ για τη δημογραφία δημιουργήθηκαν, ούτε δωρεάν κατοικία για τους πολύτεκνους δόθηκε, ούτε θέσεις εργασίας για τους νέους δημιουργήθηκαν, ούτε στηρίχθηκε η ελληνίδα αγρότισσα, τα χωριά και οι κωμοπόλεις, ούτε οι γεννήσεις έγιναν δωρεάν με πλήρεις αποδοχές στις εγκύους Ελληνίδες, ούτε το Αιγαίο και η Θράκη ενισχύθηκαν.

Όχι, αντ’ αυτών, προχωρήσαμε στον «Καποδίστρια Ι» και ετοιμάζουμε τον «Καποδίστρια ΙΙ», που θα περιθωριοποιήσει ακόμα περισσότερο τις παραδοσιακές αγροτικές κοινότητες, δημιουργήσαμε τη γενιά των 700 ευρώ προκειμένου να φύγουν πάλι οι Έλληνες νέοι στη μετανάστευση (δες ειδήσεις σχετικά των «Financial Times»), γκετοποιήσαμε πλήρως τις πόλεις με τους λαθρομετανάστες και τους παραδώσαμε την ύπαιθρο χώρα να τη νέμονται ως τις απόκρημνες βουνοκορφές, εγκαταλείψαμε υπέρ του «πολυπολιτισμού» την ελληνική παιδεία, επιτρέψαμε να πέσει ο δείκτης γεννήσεων στο 0,9. Το 1980 η Ελλάδα ήταν δεύτερη στον δείκτη γονιμότητας ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ. Το 1999 κατείχε τη 12η θέση. Και σήμερα;

«Χθες η Ελλάδα ήταν παιδότοπος, σήμερα είναι γηροκομείο, αύριο θα είναι νεκροταφείο» (Evangelos Rigos). Σε πέντε χρόνια οι αλλοδαποί μαθητές παρουσίασαν αύξηση 300%. Οι Έλληνες μαθητές είχαν μείωση 30%. Το 1980 είχαμε 1.000.000 παιδιά στο Δημοτικό. Το 2000 643.475. Σε 30 χρόνια δεν θα υπάρχει μαθητής στο Δημοτικό!

Στον λόγο της Ψαρούδα-Μπενάκη περί περιορισμού των εθνικών συνόρων και της εθνικής κυριαρχίας υπάρχει μια περαιτέρω παράγραφος που αναφέρεται στο πολίτευμα: «Τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές», λέει η πολιτική αυτή Πυθία, «καθώς θα μπορούν να προστατεύονται αλλά και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των καθιερωμένων» (τι κρυπτική φράση και μετά τα βάζουμε με τους «συνωμοσιολόγους») και πάντως η Δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμαστεί ενδεχομένως από νέες μορφές διακυβέρνησης» (δηλαδή τι, δικτατορία με κοινοβουλευτικό μανδύα; Ας ερμηνεύσουν τον χρησμό όποιοι μπορούν).

Για τα ατομικά δικαιώματα μίλησε τελευταία στη Βουλή των Ελλήνων ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης κ. Χατζηγάκης. Η εθνική κυριαρχία αντιστρατεύεται τα ατομικά δικαιώματα, είπε ο ρηξικέλευθος αυτός θεωρητικός. Οφείλουμε να την περιορίσουμε κατά τις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου… να προστατεύσουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η κατάργηση της αυτονομίας της ελληνικής Δικαιοσύνης με την υπαγωγή της στην ευρωπαϊκή (δημιουργία μονάδας «ευρωπαϊκής δικαστικής συνεργασίας» Eurojust) θα δώσει μόνη αυτή στο «δικαίωμα αυτό καθεαυτό» τον χώρο που απαιτεί για να «μπορεί να σταθεί».

Το έθνος είναι για τον κ. υπουργό εμπόδιο στη Δικαιοσύνη, εφόσον, όπως είπε, ο «μεγαλύτερος εθνολόγος του 20ού αιώνα, ο Γκέλνερ, “όλα τα έθνη είναι επιθετικά”. Ο εθνοτισμός όμως είναι καλός, είναι τα πολιτισμικά στοιχεία ενός λαού, τα ήθη και τα έθιμα και οι θρησκείες…»

Να ξεδοντιαστεί το ελληνικό έθνος, υποβιβαζόμενο σε γυμνή εθνότητα, δίχως την υπεράσπιση που προσφέρει το δικό του κράτος, όπως την εποχή της οθωμανικής δουλείας. Και να μοιράζεται με τις άλλες εθνότητες που προέκυψαν από τη λαθρομετανάστευση τα πάλαι ποτέ ελληνικά εδάφη. Έως ότου εξαφανιστεί σύντομα από την υπογεννητικότητα και την ξενοκεντρική εκπαίδευση.

Και αν το ελληνικό έθνος δεν συμφωνήσει με τον ρόλο που η ελίτ έχει προβλέψει γι’ αυτό; Μα, ας μην ξεχνάμε ότι δεν βρισκόμαστε στο 1993 του γνωστού μας πατριωτικού διακομματικού πορίσματος! Εν τω μεταξύ, το κράτος έχει εξαγορασθεί και στραφεί εναντίον του έθνους, το οποίον εντέλλεται να υπερασπισθεί. Το κράτος αυτό έχει μηχανισμούς καταστολής, νομοθετικούς και εκτελεστικούς. Με αυτούς θα κάμψει -ευελπιστεί- κάθε αντίσταση των Ελλήνων.

Το πώς και γιατί στο μεγάλο πείραμα «Ελλάς» το κράτος στράφηκε μέσα σε μια δεκαετία κατά του έθνους, θα το ανακαλύψουν σίγουρα οι ιστορικοί του μέλλοντος. Το στοίχημα είναι όμως να το ανακαλύψουμε (όσοι δεν το έχουμε ανακαλύψει ακόμα) τώρα, προτού οι δρομολογούμενες εξελίξεις γίνουν μη αναστρέψιμες.
Κωνσταντίνος Ρωμανός (Καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου – Εφημερίδα «Παρόν»)

Ο…παράδεισος της Ομόνοιας
Μετά το πέρασμα των συνόρων, η πλειοψηφία των λαθρομεταναστών εγκαθίσταται στην Αθήνα, κυρίως στις περιοχές κάτω από την Ομόνοια. Σ’ αυτές τις περιοχές, περίπου το 70% των κατοίκων είναι αλλοδαποί. Συνολικά, στον Δήμο Αθηναίων έχει υπολογισθεί ότι σήμερα περίπου το 30% – 35% των κατοίκων είναι νόμιμοι και κυρίως παράνομοι μετανάστες. Το ποσοστό αυτό αυξάνεται ταχύτατα και χωρίς κανένα έλεγχο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στο επίπεδο της εγκληματικότητας, της υγιεινής και της κοινωνικής ισορροπίας.

Η κατάσταση είναι χαοτική, γεγονός που λειτουργεί σαν θερμοκήπιο για την ανομία και την ασυδοσία. Το Τμήμα Αλλοδαπών δεν είναι σε θέση να ασκήσει έστω και στοιχειώδη έλεγχο. Ουσιαστικά λειτουργεί ως γραφειοκρατικός μηχανισμός διεκπεραίωσης και όχι αντιμετώπισης του προβλήματος.

Μέχρι πριν από μερικά χρόνια, η Ελλάδα είχε ένα αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο για τη μετανάστευση, το οποίο ακυρώθηκε στην πράξη από το πρώτο κύμα λαθρομεταναστών. Σήμερα, η νομοθεσία (3386/2005) είναι πολύ ελαστική, αλλά δεν συμβάλλει στην επίλυση του προβλήματος. Στην πραγματικότητα, η Πολιτεία έχει χάσει παντελώς τον έλεγχο. Συνήθως αδρανεί κι όταν, σπανίως, αντιδρά, αντιδρά σπασμωδικά, χωρίς σχέδιο και προοπτική.

Ας σημειωθεί ότι το αδίκημα της παράνομης διακίνησης λαθρομεταναστών δεν τιμωρείται με την επιβαλλόμενη αυστηρότητα. Τα κυκλώματα, άλλωστε, όπως συμβαίνει με το οργανωμένο έγκλημα, έχουν εξασφαλίσει τις υπηρεσίες γνωστών δικηγόρων. Κι αυτό, όταν νόμιμοι μετανάστες με χρόνια παραμονής στην Ελλάδα, που καταβάλλουν φόρους και ασφαλιστικές εισφορές, υφίστανται πολλές ταλαιπωρίες και διακρίσεις.

Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και μη κυβερνητικές οργανώσεις κατηγορούν συχνά την Ελλάδα για τις συνθήκες διαβίωσης λαθρομεταναστών. Οι συνθήκες είναι συχνά άθλιες, αλλά είναι βαθύτατα υποκριτικό να ασκείς κριτική και να κάνεις υποδείξεις στη χώρα που υφίσταται την μεγαλύτερη πίεση και στην πράξη πληρώνει το υψηλότερο κόστος για να συγκρατεί τη ροή των λαθρομεταναστών προς την κεντρική και βόρεια Ευρώπη. Ας σημειωθεί ότι η Ελλάδα, που είναι στην πρώτη γραμμή, εισπράττει ένα ασήμαντο ποσοστό από το σύνολο των σχετικών κοινοτικών κονδυλίων. Αντιθέτως, χώρες όπως η Σουηδία και η Δανία, που δέχονται ασήμαντη πίεση, εισπράττουν μέχρι και οκταπλάσια κονδύλια απ’ όσα η Ελλάδα! Παρ’ όλα αυτά, η ελληνική πλευρά απολογείται και ιδρύει νέα πρότυπα κέντρα υποδοχής και φιλοξενίας. Στην πραγματικότητα, κάνει μια τρύπα στο νερό. Η είσοδος λαθρομεταναστών είναι τόσο μεγάλη, που ακόμα κι αν η κυβέρνηση διέθετε πολλαπλάσια κονδύλια δεν θα μπορούσε να εξασφαλίσει ανθρώπινες συνθήκες παραμονής.

Αντί να θέσει τους εταίρους της ενώπιον του προβλήματος και να απαιτήσει τη χάραξη ολοκληρωμένης κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής για την μετανάστευση, η Αθήνα είναι εγκλωβισμένη σε μια αφελή και αδιέξοδη πολιτική.
Σταύρος Λυγερός (Δημοσιογράφος – Εφημερίδα «Καθημερινή»)

Σχετικά θέματα:

Σεβασμός στην διαφορετικότητα, ή μήπως στην οπισθοδρομικότητα; – Τα «αγαθά» μιας πολυπολιτισμικής κοινωνίας

Παράνομοι, εξαθλιωμένοι, πεινασμένοι, θρησκόληπτοι, σε ξένη γη: ιδανικός στρατός πόλεως

Κάποιοι δοκιμάζουν τις αντοχές των Ελλήνων και θα χυθεί αίμα…

Ελλάδα, μετανάστες και μεταναστευτική πολιτική

Εάλω η δημοκρατία