Πάρε-Δώσε

Ερώτημα: Ποιον ακριβώς σκοπό εξυπηρετεί η διαπόμπευση από το κράτος κάποιων φοροφυγάδων; Όχι ότι διαφωνώ, αλλά προσπαθώ να κατανοήσω ακόμη τα κίνητρα…

Δηλαδή, τι διδασκόμαστε όταν μαθαίνουμε (λες και δεν το ξέραμε) πως υπάρχουν γιατροί, δικηγόροι και καλλιτέχνες, που εμπαίζουν τον κρατικό μηχανισμό δηλώνοντας αστεία ποσά σε σχέση μ’ αυτά που κερδίζουν πραγματικά; Διαμορφώνουμε καλύτερη φορολογική συνείδηση, ή πέφτουμε απ’ τα σύννεφα; Ή απλά συνειδητοποιούμε τον βαθμό της ηλιθιότητάς μας, επειδή έχουμε επιλέξει (όσοι το έχουμε επιλέξει τέλος πάντων) να μην κλέβουμε το κράτος; (Ακόμη κι αν αυτό μας κλέβει ασύστολα).

Η κίνηση αυτή είναι καθαρά αποπροσανατολιστική, και όπως πολύ σωστά άκουσα κάποιον να λέει, είναι πρακτική που συνέβαινε (και συμβαίνει ακόμη) σε κοινωνίες -όπως παλαιότερα στο Βυζάντιο και μέχρι και σήμερα, στα ισλαμικά κράτη- όπου ο όχλος διώχνει την δίψα του με το αίμα των άλλων, λησμονώντας την άθλια κατάστασή του, καθώς και την ευθύνη αυτών που τον έχουν ρίξει και εγκλωβίσει σ’ αυτήν την κατάσταση. Εξοργίζει τον αδικημένο πολίτη εμποδίζοντάς τον να δει το πραγματικό πρόβλημα που δεν είναι (μόνο) αυτοί που φοροδιαφεύγουν, αλλά (κυρίως) αυτοί που είτε αδυνατούν να τους ελέγξουν, είτε κάνουν τα στραβά μάτια (συνήθως με το αζημίωτο). Διαφορετικά θα πρέπει να είναι αρκετά ηλίθιος ένας εφοριακός, ο οποίος παραλαμβάνει δήλωση οδοντογιατρού που είναι μικρότερη κι από ενός ανειδίκευτου εργάτη, όταν ένα σφράγισμα κοστίζει 50-100 ευρώ, και δεν «ψυλλιάζεται» την απάτη. Θα πρέπει να είναι κάτοικος άλλης χώρας, όταν δέχεται ως φυσιολογικές φορολογικές δηλώσεις των 10, 20, ή 30 χιλιάδων ευρώ, καλλιτεχνών που δεν σηκώνονται απ’ το κρεβάτι τους αν η αμοιβή τους δεν έχει τουλάχιστον 3 μηδενικά από πίσω -για μια εμφάνιση εννοείται.

Εμένα δεν μ’ ενδιαφέρει κύριε κρατικέ λειτουργέ να μου δείξεις ποιος κλέβει. Μ’ ενδιαφέρει να έχεις σύστημα που να μην του επιτρέπει να κλέβει, ή ακόμη κι αν το καταφέρνει, να του κόβεις τον κώλο. Γίνεται; Αν ναι, ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα…